VU Magazine 1988 - pagina 111

De ministerraad in vergadering bijeen in de Trèveszaai. Foto Bert Nienhuis

hankelijkheid die moet prevaleren boven fractiediscipline. Ook daarvan lijkt weinig terecfit te komen; CDA en VVD Kamerleden hebben allemaal slechts één mening; de tijd der dissidenten is voorbij. Maar het meest schrijnend is wellicht de constatering dat het parlement vrijwillig afstand doet van zijn rechten, uitsluitend vanwege de doelmatigheid. De fractievoorzitters De Vries en Nijpels werden al in een zo vroege fase bij het kabinetsbeleid betrokken dat zij er medeverantwoordelijk voor werden en hun fracties in de Kamer aan handen en voeten waren gebonden. VVD-kamerlid Theo Joekes zei daarover tegen Van Tijn en Van Weezei: "Bij de voorbereiding van de laatste begroting is zelfs de schijn van dualisme niet meer opgehouden. CDA en VVD hebben ermee geparadeerd hoezeer zij van te voren bij de opstelling waren betrokken." Hoewel dit verschijnsel ook in eerder kabinetten voorkwam, meent Joekes over de betrokkenheid van VVD-fractievoorzitter Rudolf de Korte bij de opstelling van de begroting: "Dat is nog nooit ergens vertoond." Maar is dit niet de overlegdemocratie ten top? Joekes: "Dualisme betekent niet dat de leider van een fractie bij alle voorbesprekingen is betrokken. Het betekent dat de regering met haar voorstellen in de Kamer komt, en de Kamer de ruimte krijgt die te amenderen." Doelmatig is een dergelijke werkwijze wel natuurlijk. Maar met het voorbijgaan aan een aantal nogal essentiële zaken. De inzet van het regeringsbeleid -terugdringen van het financieringstekort - is doel boven alle doelen. De oppositie komt er al tien jaar vrijwel niet meer aan te pas, en daarmee staat bijna de helft van de bevolking buitenspel. Anne Vondeling schreef VU-MAGAZINE—MAART 1988

over het tonen van respect voor minderheden: "Natuurlijk, democratie is ook 'de meeste stemmen gelden.' Er moeten nu eenmaal besluiten genomen worden en de meest democratische werkwijze - als we uitgaan van de gelijkberechtiging van alle burgers - is het tellen van de meningen, met de bedoeling dat die van de meerderheid beslissend is. Ik ga er daarbij wel van uit, dat er vóór de besluitvorming door stemmen een echte, open gedachtenwisseling is geweest, waarbij geprobeerd is elkaar te overtuigen. Als dat niet lukt, is het tellen van de stemmen het enige mogelijke, onontkoombare, laatste middel om tot besluiten te komen." Maar als de meerderheid van dat parlement al bij voorbaat niet van haar rechten gebruik wenst te maken, en zelfs in een speciaal daarvoor samengestelde commissie niet veel verder komt dan wat marginale oplossingen, dan is doelmatigheid wel erg ver verheven boven democratie. D 21

Een half miljoen mensen op de been, maar de regering volhardde in haar standpunt. Foto ANP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen