GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1989 - pagina 375

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1989 - pagina 375

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

nieuwste theorieën gewoontegetrouw pleegt te ontvouwen, aanmerkelijk relativeren. En bovendien kritiseert hij daarin de neiging van hedendaagse theologen om voortdurend op zoek te gaan naar aanpassing en harmonie tussen hun vakgebied en de natuurwetenschap. Vijtendertig jaar is dr. W.B. Drees. Maar niettemin toont zijn curriculum een imponerende staat van dienst. Eerst een te Utrecht voltooide studie in de theoretische fysica, die hij als leraar wis- en natuurkunde enkele jaren ten nutte maakte. Vanaf 1981 studeerde hij theologie, eerst aan de Universiteit van Amsterdam, vervolgens in Groningen. Nadien was hij als onderzoeker enige tijd verbonden aan een tweetal instellingen voor theologie, religie en natuurwetenschappen in de Verenigde Staten. Anders dan zijn exacte vooropleiding suggereert, voelt Drees zich nu toch in de eerste plaats theoloog, "Ik lever een bijdrage aan de theologie, niet aan de natuurkunde", zegt hij daarover in een vraaggesprek waarin ook zijn afkomst aan de orde komt. Inderdaad familie, zoals de combinatie van voor- en achternaam al doet vermoeden: hij is een kleinzoon van de beroemde SDAP/ PVDA-voorman - "Ik was vier toen zijn laatste premierschap eindigde en herinner me uit die periode alleen een auto met chauffeur" - e n een zoon van de man die als Drees jr. destijds politiek actief was in het inmiddels ter ziele gegane DS70. Dat Wim Drees als telg uit een socialistisch geslacht de theologie inging, is minder vreemd dan het op het eerste gezicht lijkt. De laatste stelling bij zijn proefschrift bevat de sleutel tot dit raadsel. "Ook kleinkinderen van een bekende grootvader hebben nog drie andere grootouders", luidt deze. Tijdens het interview verklaart hij zijn dubbelzijdige belangstelling uit het feit dat hij de neiging tot analyseren en rationeel argumenteren vooral van vaderszijde meekreeg, terwijl zijn Lutherse moeder het religieuze en spirituele element inbracht. "Er spelen méér invloeden in mijn leven. En wat weinigen weten", zegt hij, "is, dat ook grootvader Drees uit een diepgelovige familie stamde en dat bijvoorbeeld zijn zusters dat ook tot het eind van hun leven zijn gebleven."

den, en dan nu weer de ruimtereis van de Voyager, wordt door velen gevolgd. Boeken over het heelal en de oerknal, zoals van Steven Weinberg en Steplien Hawl<ing worden best-sellers. Die inzichten zijn diep doorgedrongen in het wereldbeeld van veel mensen, ten koste van godsdienstige zienswijzen en denkbeelden." I-let godsdienstig geloof is in een hoek gedreven. "Ja, maar aan de andere kant is er een nieuw soort religiositeit opgekomen in samenhang met de wetenschap. Loop maar een willekeurige boekhandel binnen en je vindt een kast met het opschrift 'zienswijzen', waarin publicaties die de meest uiteenlopende mengsels van wetenschap, pseudo-wetenschap, religie en pseudo-religie bevatten. Wetenschap is uitgegroeid tot het kader waarbinnen mensen een privé-wereldbeeld uitzetten, met daarin onmiskenbaar religieuze componenten." Maar intussen heeft het traditionele beeld van God het moeilijk in deze tijd. "Dat hangt er maar van af welk godsbeeld men hanteert. Er zijn inderdaad nogal wat natuurwetenschappers die zich op grond van hun onder-

aar terzake. In zijn proefschrift zet Wim Drees uiteen dat hij de godsdienst serieus wil blijven nemen in een tijdperk waarin de natuurwetenschap de toon lijkt aan te geven. Is het dan zó ernstig met de godsdienst gesteld? "Het is een sluipend proces. Zelfs in de meest fundamentalistische varianten van godsdienst, die zich juist keren tegen moderne wetenschappelijke inzichten, zit impliciet de erkenning dat die wetenschap zo'n dominante factor is geworden in ons denken over de wereld. Voor de meeste mensen is wetenschap iets heel fascinerends. De eerste stap op de maan een aantal jaren geleVU-MAGAZINE—OKTOBER 1989

21

Aarde en mens in het midden; de planeten en sterren, God en de engelen, er omheen: een middeleeuws wereldbeeld dat door de wetenschap inmiddels onderuit gehaald is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1989 - pagina 375

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's