VU Magazine 1989 - pagina 435

vriendschap vaak gezien als een voorbereiding op het huwelijk. En dat huwelijk is ook nu nog, alle emancipatie- en kies-exactcampagnes ten spijt, voor meisjes het hoogste doel. Werken tot hun dertigste en dan een gezin stichten, dat hebben ze voor ogen. De Waal: "Wie op zijn dertigste

thuis wil zitten en voor die tijd liefst nog wat werken en van de vrijheid genieten, houdt niet veel tijd voor een studie over. Daarom is Schoevers, een korte, lucratieve secretaresse-opleiding, zo populair. Zij die wel willen studeren, doen dat vooral uit pragmatisme: wanneer je onverhoopt de ware Jacob niet ontmoet.

De schoolagenda als geheime bron Het onderzoek van Mieke De Waal is een etnografie van meisjes tussen de twaalf en zestien jaar met een hoge middelbare-schoolopleiding. Volgens de onderzoekster is het een uniek onderzoek. Wel is er vrij veel gepubliceerd over kansarme meisjes, zoals jonge ongehuwde moeders, meisjes uit etnische groepen en meisjes met een lage opleiding. '-

10

FËBf>,UABi pgBBUAB}

OONDERBAQ

T

•Mi

0£%JQ

16

^™^f^,^.^

- .-• • f'-^-^

Omdat De Waal echt in het dagelijkse leven van tienermeisjes wilde duiken, is ook haar manier van onderzoek niet zo gangbaar. Ze analyseerde dagboeken, sprak met de meisjes op de hoek van de straat en observeerde de non-verbale communicatie tijdens de les. "Daar zat voor mij een schat aan informatie in", licht ze toe: "wie met elkaar optrekken, aan wie ze verschrikkelijk de pest hebben en hoe ze eikaar in de gaten houden. Interessant is ook wat er in het kletspraatschrift van twee vriendinnen gemeld wordt. Dat is een soort gezamenlijk dagboek voor onder de les. Ook agenda's, vaak drie keer zo dik als toen ze gekocht werden, waren zeer bruikbaar. Volgeplakt en met rissen adressen van interessante jongens, droegen ze ze bij zich als geheime schatkamers." "Meestal ligt in onderzoek het accent op formele, geschreven bronnen. Voor een onderzoek als het mijne moet en kun je je niet beperken tot officiële interviews, tellen en meten. Uit antwoorden op losse vragen van een enquête haal je geen verbanden. Je ziet niet hoe de antwoorden zich tot elkaar verhouden", verdedigt De Waal haar methode van onderzoek. "Zolang je alles wat je ziet of denkt te zien toetst, alles wat je beweert verantwoordt, dan zijn meisjesagenda's een verrijking voor je onderzoek. "D

VU-MAGAZINE—NOVEMBER 1989

dan moet je voor jezelf kunnen zorgen. Een opleiding is dus hooguit een soort verzekeringspremie: het is het beste als je hem niet per se nodig hebt." Deze denkwijze zal strijders voor een betere maatschappelijke positie van de vrouw treurig stemmen. Net als kansarme meisjes droomt ook het gros van de hoger opgeleide meisjes met redelijke toekomstperspectieven van een huisje-boompjebeestjebestaan. De Waal waarschuwt er echter voor dat de ideeën van haar meisjes met enige nuance bekeken moeten worden, omdat ze ze vooral als groep bestudeerde. "In een groep gedraag je je anders. Tienermeisjes zitten als het ware geharnast in een sluis naar de volwassenheid. Afwijken van de gangbare normen, is moeilijk, want al heeft dat iets heroïsch, het vergroot ook je kwetsbaarheid. Het is verleidelijk om bij het streven om aardig gevonden te worden de veilige, gebaande weg te kiezen." och heeft de koers die in het besloten wereldje van het Gregor wordt gevaren, invloed op het verdere leven. Nog steeds verlaten relatief veel van de vrouwelijke leerlingen het onderwijs op een te laag niveau, met een pretpakket of zonder diploma. Hoe moet het nu in 1990 als ieder meisje economisch zelfstandig moet zijn? Vele jaren vrouwenbeweging en kies-exactcampagnes vormen slechts een bescheiden tegenoffensief, in vergelijking tot de mate waarin meisjes thuis, op school en in hun wijde omgeving worden geconfronteerd met traditionele opvattingen, vindt De Waal. "Niet de meisjes maar vooral hun wijde omgeving moet daarom drastisch veranderen. Met betere kinderopvang, meer deeltijdbanen voor vrouwen én mannen. Mannen moeten thuis meer de handen uit de mouwen steken en moeders moeten ander werk zoeken. Want als de taken binnen- en buitenshuis gelijker verdeeld worden, dan hoeven meisjes tenminste geen Jeanne d'Arc te zijn om een roldoorbrekende keuze te doen."D

Mieke de Waal: Meisjes, Een wereld apart. Uitgeverij Boom, f 34,50

37

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen