VU Magazine 1993 - pagina 168

A

C

H

T

Koos Neuvel

V

D e andragologie, de w^etenschap van h e t w^elzijnsw^erk, heeft nauwelijks tw^intig j a a r geleefd. H e t vak slaagde er niet in de kinderschoenen te ontgroeien. En toen er bezuinigd moest worden, was h e t slachtoffer snel gevonden. 34 v u MAGAZINE APRIL 1993

E

de

sneu. V dcLc "Wat studeerde je ook al weer?", vroeg een moeder eens aan haar zoon vlak voordat hij zijn doctoraalbul in ontvangst mocht nemen. Natuurlijk, hij had het haar wel vaker gezegd, maar ze was niet in staat geweest het te onthouden. Andragogie, of zoiets. Of eigenlijk andragologie, nog ingewikkelder. Daar had ze nog nooit van gehoord. Als het nu economie of medicijnen was geweest, zou er geen enkel probleem zijn. Maar andragologie, die naam ontglipte haar iedere keer weer. Andragologie bleef niet alleen onbekend, maar ook onbemind. En niet

alleen bij moeders. Als het vak genoemd werd in journalistiek of literatuur, gebeurde dat nimmer op compHmenteuze wijze. Andragologie was synoniem voor wazigheid en het gebruik van ondoorgrondelijk vakjargon. In een inleiding over andragologie noemt de hoogleraar B. van Gent een paar voorbeelden van hoe in de Nederlandse literatuur de andragoloog gepresenteerd wordt als een beklagenswaardige figuur. Bij Carmiggelt komt men in een droeve nachtclub een jongen tegen die lijkt op "een ernstig met zijn vader gebrouilleerde, hier en daar wat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen