VU Magazine 1995 - pagina 41

op de eeuwigheid in ijltempo) ontvouwden zich taal, bewustzijn, cultuur en religie. In die volgorde." Tussen dergelijk zweverig geneuzel zijn er gedeelten van Wave waar het goed toeven is - zeker voor iemand die een beeld wil krijgen van waar het heen zou k u n n e n gaan m e t het elektronisch tuig dat ons belegert. Een kort nieuwsbericht luidt als volgt: " O m priesters en medewerkers te ontlasten, bidt een robot op een kerkhof in de Japanse stad Yokohama voor de zielerust van de doden. De robot ziet er uit als een boeddhistische monnik. D a n k zij een krachtige computerprocessor kan hij lippen, ogen en armen bewegen, zijn rug buigen en op een gong slaan. Hij is geprogrammeerd voor vier missen. Elke dag leest de robot de ochtenddienst voor. En na een kleine gift k u n n e n de nabestaanden s a m e n m e t h e m bidden. Als een priester van vlees en bloed een mis wil opdragen, verdwijnt de robot geruisloos via een liftinstallatie in het dak van de aula. Bezoekers blijken geen moeite te hebben m e t dit technologisch substituut. Een rouwende vrouw: 'Je m e r k t nauwelijks een verschil. En zijn gezicht is zo zacht."

Media

Zere ogen in cyberspace Bekaf ben je na afloop. Bekaf na het lezen van een tijdschrift dat Wave heet en zich een technotrends-gigazine noemt. Als Internet en andere cyheispace-activiteiten de toekomst moeten vormen en Wave model staat voor het tijdschrift van de eenentwintigste eeuw, dan kunnen leesgrage ogen nog slechts rust vinden in het onvolprezen hoek. Het is een blad om door de oogharen te begluren - dan doen de neonkleuren minder zeer op het netvlies. Wie hulpeloos in de berm van de elektronische snelweg is beland, kan maar het beste m e t een willekeurig n u m m e r van Wave zwaaien. Allicht dat er iemand stopt, want de fluorescerende kleuren van het blad dringen door in de dichtste mistbank. Wave is bedoeld voor de kennelijk snel groeiende cyberpsychedelische generatie. O m een idee te krijgen van de onderwerpen waarvoor deze m e n s e n zich interesseren, kan een snelle duik in Wave (jaargang 1, n u m m e r 7) verhelderend zijn. Het blad opent m e t een wat makkelijk verhaal over het afluisteren van draadloze en autotelefoons m e t scanners. De auteur, feroen van Bergeijk, meldt gaandeweg het verhaal dat scannerbezitters 'niet de meest aangename m e n s e n ' zijn. 'Met de mensen die voor dit artikel zijn geïnterviewd, zou ik nog geen biertje willen drinken', schrijft hij onomwonden. Hij laat ene Arie uit de Achterhoek vertellen, die zich 'kapot lacht' achter zijn scanner. Samen m e t zijn vrouw ligt hij 's avonds in bed uren achtereen te luisteren. Wat er zo grappig aan is? Arie vertelt: "Laatst had ik iemand die een enorme schuld had. Die belde al zijn vrienden en familieleden op om geld te lenen, maar niemand wilde h e m wat geven. Uiteindelijk stond de deurwaarder op de stoep. Ik vind het prachtig om te luisteren naar m e n s e n die slaande ruzie hebben of naar huis-

vrouwen die vertellen dat ze een ander hebben." Omdat cyberspace per definitie een ontastbare wereld is die veel r u i m t e tot fantaseren laat, zal de redactie van Wave vermoedelijk geen gebrek aan kopij hebben. Ene Terence McKenna wordt gevraagd naar zijn gedachten over een archaïsche revival. In een artikel dat 'Het plantaardige bewustzijn' heet, gaat het over een psychedelische oercultus die m i n of meer

Voor de goede orde: Wave is een blad dat haar doelgroep uitstekend zal bedienen. Voor degenen die zich (nog) geen cyberjunk willen noem e n maar zich wel voor de materie interesseren, is het ten zeerste aan te raden eens een los n u m m e r te kopen. Het blad is niet over het hoofd te zien in het schap. Voor degenen die vrezen dat ze achteraan staan in de file op de elektronische snelweg, is er het geruststellende èn veelzeggende gegeven dat Wave in elk geval een tijdschrift is dat gewoon op twintigste-eeuws papier is gedrukt, (MT) Wave is een uitgave van Riverland productions s/a in Zaventem (België). In Amsterdam zetelt een Nederlandse vestiging. Wave verschijnt eens in de twee maanden en kost los f 8,95.

gestoeld is op bewustzijnsverruimende paddestoelen. Zo ging dat volgens meneer McKenna, in de woorden van Wave-medewerker Alfred Bos: "Voor het begin van de historie (toen de mens het schrift ontwikkelde en informatie naliet aan nieuwe generaties) leefde de mensheid in harmonie m e t de natuur, in kleine groepjes rondtrekkend op zoek naar voedsel. Op de uitwerpselen van runderen groeiden eetbare vruchten, paddestoelen, die rare dingen m e t je hoofd bleken te doen: je zag, hoorde en wist zaken die je daarvoor nog niet wist. Via de sjamaan deelde de groep in deze kennisbron en langzaam (maar

WETENSCHAP,

CULTUUR

e) SAMENLEVING

39

- IANUARI/FEBRUARI

199$

ONZICHTBARE JAGERS Vertwijfeld staan ze voor hun klerenkast, de jagers op groot wild. Wat zullen we aantrekken voor ons wekelijkse schietpartijtjei Wordt het een xamho-achtig camouflagepak of gaan we gekleed als wegwerker^ Een camouflage-outfit heeft als onmiskenbaar voordeel dat een hert de jager niet ziet zitten in de struiken. Dat verhoogt de tref kans. Maar wordt er groepsgewijs gejaagd, dan kan zo'n pak een sigaar uit eigen doos opleveren. Over een voltreffer door een medejager zal nog lang worden nagelachen. H m m m . Een fluorescerend wegwerkerspak dan? Opvallen doe je zeker. Een medejager zal je niet beschieten, maar alle herten in de omtrek zien je zitten. De oplossing voor dit netelige dilemma k o m t van het bedrijf Ocutech uit de Amerikaanse staat Missouri [New Scientist, 24 december). Dat deed een onderzoek naar de manier waarop mensen en dieren - herten in het bijzonder - kleuren zien. Wat bleek? Herten zien licht m e t een golflengte van 480 n a n o m e t e r als vaalgrijs, terwijl het in mensenogen helder blauwgroen is. Kleding kan zodanig worden geverfd dat het 'ingestraald' licht op een bepaalde gewenste golflengte 'uitstraalt'. Daarmee is de jachtwereld geholpen: in de ogen van een hert gaat de jager op in de achtergrond, terwijl medejagers h u n collega duidelijk zien zitten. En zo hebben ze weer een zorg minder. De jagers wel te verstaan; de herten hebben er een zorg bij. (MT)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen