VU Magazine 1996 - pagina 61

Met de 'oorlog van één tegen allen' die RaRa toen inmiddels voerde, is het einde bereikt van een verhaal waaraan men in de jaren zestig was begonnen te schrijven. In de loop van de jaren zeventig heeft het anti-imperialistisch gedachtengoed voortgeleefd in een uit tientallen solidariteitscomité's bestaande Derde-Wereldbeweging en duizenden mensen de straat op gekregen - tégen de oorlog in Vietnam, tégen de Amerikaanse inmenging in El Salvador, vóór de Sandinistische revolutie in Nicaragua enzovoorts. Maar in de jaren tachtig bleek het verhaal zijn overtuigingskracht verloren te hebben. RaRa mag zichzelf gezien hebben als een poging dit verhaal een nieuw begin te geven; maar ze onderstreepte slechts het slot.

monarchie-en-het-hele-systeem'. Er ontstond een groepje, de zogeheten 'Politieke Vleugel van de Kraal<beweging' (PVK), dat de crisis in de beweging te lijf wilde met het handhaven van de harde lijn: de overheid moest onverzoenlijk tegemoet getreden worden en 'de beweging' moest gezuiverd worden van minder radicale figuren. "De afrekening zal hard (maar rechtvaardig) zijn", heette het dreigend. Binnen de beweging leidde het optreden van de PVK echter slechts tot versplintering; buiten de beweging kalfde de sympathie voor het steeds grimmiger kralcersgeweld af. Halverwege de jaren tachtig was het gedaan met de kraal<:beweging; ze was versplinterd tot een aantal groepjes dat zich bezig hield met zaleen als het vreemdelingenbeleid en de opkomst van extreem-rechts. Tegelijkertijd begon RaRa van zich te doen spreken. En hoewel er nauwelijks rechtstreekse banden bestonden tussen deze splinters en de RaRa-verdachten die in 1987 opgepalct werden maar door slordig politiewerk en gebrek aan bewijzen op één na al snel weer vrijgelaten moesten worden -, is de ideologische verwantschap onmiskenbaar. Deze activisten grepen rechtstreeks terug op gedachtengoed uit de jaren zestig. Anti-imperialisme, sinds de tweede helft van de jaren zestig een hoeksteen van het linkse wereldbeeld, is de kern van deze ideologie. Alle ellende in de Derde Wereld moet volgens deze ideologie worden toegeschreven aan uitbuiting en onderdrukking door het Westen. Volgens RaRa is ook apartheid niet meer dan "een uiterste, logische consequentie van een neokoloniaal kapitalistisch systeem." Deze opvatting houdt als vanzelf een verplichting in van 'ons hier in het volgevreten Europa': wij moeten de schuld inlossen die het Westen aan de Derde Wereld heeft. Aanvankelijk spitste RaRa dit wereldbeeld in zijn claimbrieven toe tot een oproep: de aanslagen moesten mede gezien worden als een aanzet tot revolutie onder arbeiders, vrouwen, buitenlanders en uitkeringstrekkers. Tevergeefs, stelde RaRa later zelf vast, want de onderklasse en de activisten van de radicale beweging lijden aan "moedeloosheid, machteloosheid en vervreemding". De toon van de claimbrieven werd uitgesproken pessimistisch: niemand heeft in de gaten hoe de wereld in elkaar zit, behalve RaRa zelf. RaRa streed tegen de rest van de wereld.

WETENSCHAP,

CULTUUR

In de jaren negentig worden nog twee aanslagen door RaRa opgeëist, beide gericht tegen het vluchtelingenbeleid van de Nederlandse regering. In november 1991 ontploft een bom bij het huis van staatssecretaris Aad Kosto van Justitie, in juli 1993 bij de Dienst Inspectie Arbeidsverhoudingen van het ministerie van Sociale Zaleen. Uit de teksten die dan nog openbaar worden, blijkt dat RaRa het zelf ook niet goed meer weet. "Onze praletijk is een onderzoek en een strijd om het herwinnen van ideologische ruimte", schrijft RaRa in een 'zelfinterview' in het blad Konfrontatie. En na de aanslag op het huis van Kosto heet het: "Ook wij hebben 'het' antwoord niet, maar we weten wel dat wij ons niet neer willen leggen bij een maatschappij waarin een groot deel van de mensen afgeschreven en rechteloos is." De jaren zestig hebben vooral op cultureel gebied een erfenis nagelaten, zegt Righart: bijvoorbeeld op het gebied van de seksualiteit, in ouder-kindrelaties, in gezagsverhoudingen. In politiek opzicht zijn de jaren zestig voorbij. De geschiedenis van RaRa bewijst het.

Naar aanleiding van: Hans Righan, De eindeloze jaren zestig. Geschiedenis van een generatieconflict. Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam. Prijs f49,90. Frank J. Buijs, Overtuiging en geweld. Vreedzame en gewelddadige acties tegen de apartheid. Uitgeverij Babylon-De Geus, Amsterdam. Prijs f39,90.

a) SAMENLEVING

59

- IANUARI/EEBRUARI

1996

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen