GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1997 - pagina 158

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1997 - pagina 158

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

D i e r e n van horen zeggen

Het monster van Loch Ness en de Verschrikkelijke Sneeuwman bestaan! Vraag het de cryptozoölogen, avontuurlijk ingestelde biologen die de aardbol afreizen op zoek naar nieuwe diersoorten. Enkele vage ooggetuigeverklaringen zijn voldoende rechtvaardigingsgrond voor een nieuwe expeditie. De beesten genieten het voordeel van de twijfel: ze bestaan, tot het tegendeel is aangetoond. In de praktijk betekent dit uitputtende zoektochten in onherbergzame gebieden door biologen/avonturiers die er hun levensvervulling van hebben gemaakt. Binnenkort vertrekt de Britse bioloog Ivan Mackeile naar Mongolië, om daar voor de zoveelste keer te zoeken naar een enorme giftige worm. Nomaden,

zegt Mackerle, hebben 'm meerdere malen gezien: hij is een anderhalf meter lang, bloedrood van kleur en leeft diep in het woestijnzand. Nu en dan duikt-ie op om een prooi te verschalken met een dodelijke dosis gif. De Britse bioloog heeft bij eerdere zoektochten al geprobeerd om de worm met explosieven naar de oppervlakte te laten komen, maar dat lukte niet. "Hij is niet alleen dodelijk, maar nog doof ook", zegt Mackerle in The Sunday Times. Er zijn nog meer dieren-van-horen-zeggen. De Tasmaanse wolf, zo wordt algemeen verondersteld, is al sinds de jaren dertig uitgestorven, maar hij wordt nu en dan nog steeds gesignaleerd. Wetenschappers hebben tot dusver ech-

ter tevergeefs gezocht. In hartje Afrika moet ergens Mokele-mbembe rondzwemmen, een waterdier dat schijnt te ogen als een kleine dinosaurus. Voor de kust van Canada leeft volgens de overlevering een twintig meter lange zeeslang, de Cadborosaurus, die opmerkelijke overeenkomsten zou vertonen met, jawel, het monster van Loch Ness. Het gebeurt haast nooit dat een volkomen onbekend dier van behoorlijke omvang wordt gevonden. Cryptozoölogen moeten een gefrustreerd bestaan leiden, bijna net zo gefrustreerd als de schuwe dieren die ze met dynamiet uit de Mongoolse woestijn willen knallen, (MT)

H e t hoofd van de prof

-\r randstad

J-C nod>C ifh^

-^

-óc^ie.i^

dr. C-W.ful, Verhoeven, hooglefaa-'

Werd u gewaarschuwd wanneer de affiches zouden worden opgehangen^ "Nee, ik schrok wel een beetje toen ik mezelf daar ineens zag hangen. Dat was wel een beetje pijnlijk. Al met al vond ik het toch wel leuk, hoor. Collega-filosoof Theo de Boer hadden ze aanvankelijk gevraagd, maar die wilde niet. Hij mocht ook niet van zijn vrouw, geloof ik. Tegen mij zei hij: goh, dat je je daarvoor leent."

De Randstad Werkpocket '97.

6

wcs

MEI/JUNI

Het was even schrikken toen filosoof prof.dr Coznelis Verhoeven een manshoge foto van zichzelf zag hangen in een abri. 'Je bent nooit te oud om te leren', luidde de tekst die naast zijn hoofd was gekrabbeld. Het affiche maakte deel uit van een inmiddels afgesloten reclamecampagne van Randstad uitzendbureaus. Verhoeven, 69 jaar oud en sinds enkele jaren met emeritaat: "Zo'n reclamebureau had mijn foto gezien in een boek met Amsterdamse professoren. Ze hadden een oude, autoritaire, arrogante, sceptische rotkop nodig. Ik had aanvankelijk twijfels, maar mijn zoon vond het leuk en toen zijn we een dagje op stap geweest om die foto's te laten maken."

1997

U staat achter de boodschap die u op het affiche uitspxeektl "Het is een vreselijk cliché natuurlijk, je bent nooit te oud om te leren. Toen die foto werd gemaakt, zei ik: tweemaal 'te' vind ik helemaal niet mooi, laat me dan nog arroganter zijn dan ik er op de foto uitzie, door me te laten zeggen: je bent nooit te oud om van mi] te leren. Maar dat wilden ze niet. Overigens, dat handschrift op het affiche is niet het mijne. Ik vind mijn handschrift intiemer dan mijn gezicht. Zeg, moet u niet vragen wat zoiets nou eigenlijk schuift? Iedereen vraagt me dat." Wat schuift dat noul "Ik heb het niet zo zakelijk aangepakt. Het is maar een klein schuifje geworden: een paar honderd gulden en een reiskostenvergoeding. Nee, voor het geld heb ik het niet gedaan. U mag gerust opschrijven dat pure ijdelheid eraan ten grondslag heeft gelegen." (MT)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1997

VU-Magazine | 434 Pagina's

VU Magazine 1997 - pagina 158

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1997

VU-Magazine | 434 Pagina's