VU Magazine 1998 - pagina 411

Uit de provincie

Omdat een van mijn leraren na het eindexamen middelbare school tegen mij zei "jij wordt zeker journalist?" solliciteerde ik bij een grote krant als leerling. (Een School voor de Journalistiek bestond toen nog niet.) Als proeve van talent moest ik een stukje schrijven. Dat beviel kennelijk niet want ik werd afgewezen. Ik kreeg tenslotte een baantje als leerling-corrector bij Het Vrije Volk aan het Hekelveld in Amsterdam. Ik kwam terecht in een gezelschap geknakte persoonlijkheden. Geknakt in hun ambities, hun huwelijk, hun sociale leven, maar erudiet en met een grondige kennis van de Nederlandse taal. We zaten met een man of zes in een ruimte naast de zetterij. De zetters liepen af en aan met strokenproeven en wij corrigeerden dat het een lust was. Er kwam geen stukje in de krant dat we niet onder ogen hadden gehad. En als een keer bleek dat een correctie niet was uitgevoerd, deed onze baas zijn beklag bij de baas van de zetters. Onze nauwgezetheid loonde. De onbenulligste tekst was in ieder geval gesteld in correct Nederlands en gespeend van slordigheden. Ik denk nog wel eens terug aan die tijd als ik nu bij de koffie mijn regionale ochtendkrant openvouw en al op de voorpagina geconfronteerd word met een 150-jarige bromfietser. Ook in de rest van de krant wemelt het van de taalfouten, kromme zinnen, dubbele woorden, ontbrekende woorden en dooreengehutselde zegswijzen. Behalve de kinderpagina. Daar zit gelukkig een eindredacteur die zijn vak serieus neemt. Aan de basis van die ellende staat volgens mij de intrede van de tekstverwerker, die de krantendirecties de

kans gaf het vak van corrector op te heffen. Voortaan moesten de journalisten zelf maar zorgen dat ze een taalkundig correcte tekst inleverden. Maar dat kunnen de meesten niet, zo merk ik dagelijks, al vind ik dat het bij de landelijke dagbladen reuze meevalt. Waarschijnlijk omdat daar de taalvaardigste journalisten werken. De tijdsdruk waaronder de journalist moet werken kan geen excuus zijn. Een bericht van dertig of veertig regels heb je in een m u m van tijd overgelezen en gecorrigeerd. Maar daarvoor zijn ze te lui, te onverschillig. En dat getuigt van minachting voor de lezer. Opvallend is trouwens dat er in de ingezonden brievenrubriek van mijn regionale krant nooit een vlammend protest staat tegen die dagelijkse taalverloedering. Zou dat een gewenningsproces zijn? Weten de lezers ook niet beter? Telkens neem ik mij voor de krant op te zeggen, maar het komt er niet van. Want dan lees ik opeens weer iets dat mijn sjagrijn doet verdwijnen. Neem nou dit bericht: "Het bestuur van de voetbalvereniging Gasselternijveen heeft zijn terreinknecht op staande voet ontslagen omdat de man zijn boosheid had gekoeld op veertig coniferen. Hij trok de boompjes, die beschutting bieden tegen de wind, omver omdat het bestuur geen nieuwe staantribune wil bouwen." Het boterde natuurlijk al een tijdje niet tussen het bestuur en de terreinkecht. En dan geen nieuwe staantribune! Een grootse woede maakte zich van de knecht meester. Veertig boompjes omvertrekken! Ik heb eens tien jonge fruitboompjes moeten 'omleggen' en was daar meer dan een half uur mee bezig, waarna ik uitgeput neerzeeg. Nu zal die terreinknecht potiger zijn geweest dan ik, maar dan nog: anderhalf uur zal hij wel nodig hebben gehad. Een prachtige woede. Waarom heeft Docters van Leeuwen niet het meubilair van Winnie Soigdrageis werkkamer kort en klein geslagen? Wat zou dat hem hebben opgelucht! Waar ik even stil van werd was het bericht dat de pastoor van een Brabants dorp, naar goed middeleeuws gebruik.

Foto: Klaas Koppe

een processie organiseerde tegen de processierups. En de kop 'Stroopwafelbakker neemt negerzoenenfabriek over' maakte mijn dag goed. Daar blijf je toch onkundig van als je alleen de NRC of de Volkskrant leest. Zoals je ook onkundig blijft van de regionale trots ('Mooie 63ste plaats voor Betuweteam') of de regionale creativiteit: vogelvereniging De Kwieke Kwekers en konijnenfokvereniging Knagend Vooruit. Daarom heb ik mijn abonnement maar weer verlengd.

wcs

NOVEMBER/DECEMBER

1998

35

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen