De Bartholomeusnacht - pagina 9

Een dag op de graven

Een dag van rouwe

!

kerk der Hervormden aan

Ze kan haar martelaren „gemeenschap

een

der

alle

!

Heel de

plaatse der aarde treurt

want ze

niet vergeten,

heiligen,"

die

belijdt

het graf niet

in

niet wegslijt met den loop der eeuwen en te nauwer klemt om het bloed, dat vergoten werd. Ze zwoer het haar dooden, en dien eed breekt ze niet,

sterft,

ze

<lat

houden kool

sombere

haar

in

zou

dan

die

bij

één

bladzij

geteekend

den vinger rusteloos

historie

vol

een

;

met zwarter

afgrijzen,

den pestwalm

bladzij in

der hel geblakerd en bedropen met het zwartst verraad.

Een

waarbij

bladzij,

boek

het

trok ze haar vinger terug, nog,

zou

zelf

doen

openvallen,

pas

zal

blijven

's

gister

vergoten,

klagen,

schreiend, van

stemme des voor

zoolang

God

bloeds, als wierd

en

al

het schepsel

de leste klacht nog niet in

menschen borst verstomt. Die nu nog strijden in Gods kerk op aarde,

eens

de

gezicht

martelaren staren,

al

en die, weigerend haar vlekken te

verbleeken, met een

het

Martelaren, ook

der

om wraak

daarboven

in

willen

het verheerlijkt aan-

zonder van de lippen der Coligny's, der

Rohans, der de Beauvais, der Pardaillans, ach, wie noemt ze

ons

hooren

bij :

duizenden?

„Gij

het

zaligheidbannend verwijt te

hebt vergeten het bloed, door ons gestort

voor den Heer!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen