Contra-memorie in zake het Amsterdamsch conflict - pagina 58

50

§

i^-

'"^'^'

BEIIKEKSPLAN VAN

iUf.

VAN IJONKEL.

boven en tegenover den Bijzonderen Kerkeraad, liet Classicaal Bestuur, het Provinciaal Kerkbestuur en de Algemeene Synode.'"

De straf, Berust deze onzachte critiek niet op een misverstand V heeft nooit verdere gelding dan zijn eigen door een rechter opgelegd Stond dus het Beheer onder den Kerkeraad in zijn rechtsgebied loopt. qualiteit van Bestuurscollege, dan sprak het vanzelf, dat alle Kerkelijke censuur ook door heel het Beheer liep. Maar nu dit niet zoo is, maar de Kerkeraad, slechts als gemachügdc der Gemeente het Beheer regelt, en dus ten deze in een geheel andere qualiteit optreedt, nu sorteert Kerop Beheersterrein, kelijke straf natuurlijk (/een effect, hoegenaamd ook tenzij dit uitdrukkelijk door de lastgevers er bij bepaald worde. Vandaar dat in het Reglement van 1810 een afzonderlijk artikel is opgenomen, waarin gezegd wierd Kerkelijke straf sorteert ook effect voor het Beheer. Eene bepaling, die natuurlijk ongerijmd ware geweest, 2^00 dit vanzelf luidde gesproken, maar die moest opgenomen, omdat anders de censuur van het geestelijk Bestuur hoegenaamd geen effect zou hebben gehad voor geheel het Beheersterrein, waarop men leefde volgens eigen regel. In overeenstemming hiermee beperkte de bepaling van art. 10 het effect der Kerkelijke censuur dan ook geheel naar eigen goedvinden. 411een censuur niet die van de Classis of de van den Kerkeraad zou effect hebben Synode. In 1859 nam men gelijksoortige bepaling op, maar met weglating van deze beperking. En nu sprak het toch wel vanzelf, dat dezelfde wetgever die in 1810 en 1859 suo jure bepaald had, of en in hoeverre Kerkelijke straf effect op Beheerstei'rein zou hebben, ook wel terdege bevoegd was, om in 1875 te bepalen: Of en in hoeverre zulk een straf effect zal hebben, wordt in elk voorkomend geval telkens door de KerkAmsterdams Kerk is vrij, om gelijk in Friesland in voogdij bepaald. meerdere dorpen geschied is, doopleden voor de Kerkvoogdij benoembaar te stellen, die ganschelijk aan geen Kerkelijke straf onderworpen zijn. Zij kan desnoods heel de qualiteit van gemeentelid voor haar Kerkvoogden varen laten, en het Beheer aan een viertal goede notarissen opdragen onverschillig of deze Waalsch dan wel Engelsch, Luthersch of Remonstrant mochten zijn. En juist omdat men alzoo geheel vrij was in het zelf bepalen van de vereischten voor de Kerkvoogdij, juist daarom was men ook volkomen vrij, om de vermindering die deze qualiteit door censuur kon ondergaan, zelf te waardeeren. Zelfs het zijn van predikant, ouderling en diaken is allerminst een absoluut vereischte. Deze eischen gelden volgens het Gemeentevotum van 17 Maart 1869 als regel, zoolang ze den welstand van het Beheer bevorderen en de zelfstandigheid er van niet in gevaar brengen maar bleek te eeniger tijd, gelijk in 1875, dat het absoluut behoud van deze qualiteiten op het verderf van het Vrij Beheer zou uitloopen, dan moc/iHle Kerkeraad niet alleen evengoed, maar dan moest hij „200 hij dit noodig keurde,'^ tijdelijk de Averking dezer eischen van qualiteit schorsen. En zoo weinig hebben dan ook de heeren Adriani, Vos, De Graaf en Höveker in zulk een regeling iets stuitends voor de hoogere Besturen gezien, dat ze veeleer, evenals Ds. Hogerzeil, hoofd voor hoofd plechtiglijk beloofd hebben, ook deze bepaling van art. 40 te zullen naleven. Immers van beperking der ,

,

:

;

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen