Uit de diepte - pagina 228

222 haagd, zijne eer en heerlijkheid juist te zoeken in het zaligen van den verloren zondaar uit genade. Zoo hebben wij dus gezien, dat èn het zalig worden èn het middel, waardoor wij die zaligheid deelachtig worden, n.1. het geloof, beide gunstbewijzen des Heeren zijn. Hij is de God van ons behoud, Hij is de God onzes heils; want Hij heeft voor al zijn volk, midden in den dood, leven, uitkomst en zaligheid gegeven.

Psalm 68

:

10.

Hebben wij bij den aanvang te veel gezegd, toen u Noach voorstelden als een beeld van den behouden en gezaligden zondaar? Geldt niet van ons allen, gelijk van Noacli en zijne tijdgenooten » Het gedichtsel der gedachten huns harten is te allen dage alleenlijk; boos"? Immers ja? Want de Schrift zegt ons: »Er is niemand, die goed doet, ook niet Geliefden

!

wij

:

tot éen toe."

Wij allen worden in zonde ontvangen en in ongerechtigheid Nu is het echter voor u de vraag, of gij persoonlijk die waarheid toestemt. Doet gij dit met uw verstand, maar blijft gij daarbij koud en onverschillig? Kunt gij die waarheid aanhooren zonder inwendige ontroering, zonder vreeze des doods ? Is er bij u geen diepe verslagenheid des harten, als geboren.

dit verneemt? Dan zijt gij diep te beklagen. De tijdgenooten van Noach bleven ook koud en onverschillig, ofschoon zij de ark zagen toebereiden, ja aan die ark, die hun bet toekomend oordeel aankondigde, hebben zij wellicht met eigen hand gebouwd. En Noach, die in de Schrift een prediker der gerechtigheid wordt genoemd, heeft hun voorzeker het naderend verderf van dag tot dag gepredikt. Maar noch het werk, noch het woord van dien prediker der gerechtigheid leidde hen tot bekeering. Zij stelden steeds uit en meenden, als de vloed eenmaal kwam, zou het nog wel tijd genoeg zijn. Doch God laat zich niet bespotten, als de mensch moedwillig het heden der genade laat voorbijgaan. Want toen de fonteinen des grooten afgronds opengebroken en de sluizen des hemels geopend waren, baatte het vluchten op de heuvelen en bergen niet meer. Toen achterhaalde de wateren des doods hen overal, en niet een enkele heeft zich kunnen redden van het verderf. Ontzettend, niet waar ? Den weg der behoudenis zoo lang van tevoren te hebben gekend en dan toch verloren te gaan. o, Weet het wel, zoo kan het ook u gaan uw verstandelijke kennis van uwe doemwaardigheid, uw aanhoudend verkeereu onder de prediking der gerechtigheid zal u niet zalig maken. Straks komt ook voor u de vloed, dan zult ook gij moeten gij

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen