Uit de diepte - pagina 665

659

nu byzonder op Thomas voorzien. Wat is trouwe over zijne discipelen toch groot. Dat stugge gemoed, dat weigerde getroost te worden, dat de donkerste schuilhoeken opzocht, die het kon vinden, hoewel dat zoo toegaf aan de zon hoog aan den hemel stond dat stugge gemoed, de moedeloosheid en troosteloosheid; Heere ontfermt er zich over. H i e r schiet de taal zijner Thomas Hier vermag de oprechtelijk liefhebbende jongeren tekort. kracht hunner overtuiging op Thomas' harte niets. Hun eenstemmig getuigenis kan zijn harte niet openen voor de waarheid. By menschenis deze zaak niet mogelijk. Maar de Heere zelf komt, en o o k Thomas, ja b ij z o n d e r hem, geldt nu dat » Vrede zij ulieden." Zelfs zulke zielen kan Hij genezen. Maar a 1 s Hy dat doet, o, wat doet Hij dan de ijskorst om wat geeft het harte ontdooien door den gloed zijner liefde Hij dan der ziel eene beschaming en eene verfoeiing van zichzelve vanwege haar ongeloof! Wat lag er eene bestraffing in dat woord tot Thomas: » Breng uwen vinger hiei', en zie myne handen, en breng uwe hand, en steek ze in myne Heere

had

het

liefde

zijne

en

—

;

;

maar geloovig !" aan de dwaasheid van zijne eerst eischen is toch de nietige mensch, dat hij zegt Welk een sti'aal dit zien of dit tasten, en dan zal ik gelooven van de alwetendheid van Christus, die de verkeerdheid van Thomas' harte ontdekt. Wat werd die jonger daar beschaamd in het midden van zijne medebroederen, tot wie hij zoo onverstandig gesproken, en die hij zoo bedroefd had! Wat zullen ze, eerbiedig en verslagen, als het ware den adem ingehouden hebben Wat noemt de Heere bij deze bestraffende toespraak des Heeren ook zijn kwaal en zonde bij den rechten naam: ongeloof! zijde

;

en

zijt

Welk eene !

niet ongeloovig,

ontdekking

Wat

:

!

!

»En

zyt niet ongeloovig, maar geloovig." Meent niet, dat er voor Thomas een nader onderzoek noodig was meent niet, dat hij noodig had, zijn vinger te steken in het teeken der nagelen en zijne hand in de zijde, o, Wat zal hij de dwaasheid van zijne eischen verworpen hebben, die hij met zoo sterke woorden had geuit; die zyne medebroeders hem maar die hem nu ganschelijk niet konden ontnemen ontvielen, nu de Heere ze hem woordelijk teruggaf! Maar let nu ook opdewonderlijke en buitengemeen heerlyke vrucht der genade, die de Heere bij Thomas tevoorschijn bracht. Onze eigengerechtige natuur wil ;

;

by degenen, die zich zeer halstegen den Heere betoond hebben, buitengemeen treffelijke genadeblijken tevoorschijn komen. Daaraan ergeren wij ons lichtelyk, en dat is een gevolg daarvan, dat wij eigenlijk

starrig

niet hebben, dat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen