Eer is teer - pagina 29

25 soldaten buiten voor de poorten gezonden, en de Burgers (nu des te gehoorzamer naarmate zij toen de plicht sprak wederhooriger geweest waren) in 't geweer geroepen, zoo om de Waag en 't Stadhuis te bezetten als om Altijd was de Dam en de toegangen patrouilles door de Stad te doen tot den Dam bij het doen eener strafoefening, van toekijkeren volgepropt, maar het buitengewone van deze executie, het intrest in de zaak, en hetgeen men al wonderbaarlijks van de twee veroordeelden, een tuinman, en een visch- en limoenvrouw (vooral van de laatste) vertelde, die meenig

kende als aan de Beurs gewoon zijnde te zitten trok ongelijk meer nieuwsgierigen dan ooit. Schoon het wijf van de eerste plondering af zich zeer in den ijver van dat werk onderscheiden had, had men haar niet gemoeid maar nu de Burgerij zich verklaard had, vatte men haar door een der Onderschouten en binnen 24 uren werd zij gevat, gevonnisd, en gehangen. De Tuinman had voornamelijk tot zijn laste, dat hij bij een der eerste plonderingen een quarré-pruik op 't hoofd had gezet, en daardoor den naam van Burgemeester bij zijn makkers gekregen. Hem haalde men door eenige Burgers (die zich des niet schaamden) uit een bierhuis, waar hij gerust een glas bier zat te drinken en hij moest met het vrouwspersoon deelen. — De vrouw liet twee kleine meisjens na, die voor een goede 30 jaar nog leefden, en door goede lieden (die de zaak afgrijslijk hard vonden) onbekend met zichzelven, besteed en verzorgd wierden, even zoo als zy zich voor Prof. Cras interesseerden, schoon zijn geval niet zoo hard was. En deze kinderen dienden toen in Amsterdam als dienstmeisjens. Zonder deze delinquanten behoorlijk tot de dood te bereiden, werden zij aan balken uit het Waagvensters uitgestoken, terwijl 't vrouwmensch wraak, burgers, wraak! riep: de man hield zich stil. Nauwelijks was dit geschied, of een compagnie die de patrouille had kwam den Vijgendam opdringen die vol menschen stond, en als dezen geen plaats maakten, deed de Kapitein met los kruit vuren, 't geen die goede Amsterdammers, die geen onderscheid konden hooren of zien in een decharge met los kruit en met scharp, in een ijsselijken schrik bracht en op elkander deed dringen om toch plaats te maken. Deze drang, van achteren beginnende stuwde de geheele menigte voort, en daar de Burger-Kapitein een

,

:

;

—

die de

Waag met

derstelde

hij

zijn

Compagnie omringde, dien drom zag

dat het een oploop was

gelaste zijn volk, dat

om

de burgers

met scherp geladen had,

uit

te vuren.

een

opzetten, onte drijven,

Een

aantal

en

werd

door de kogels, op deze dichte menigte afgeschoten, getroffen, en nu zocht elk lijfsberging,

met tusschen de twee vuren menschen 't leven in

gen, waar in zeer vele

klein getal in dit vluchten vertreden werden.

uit, 't

naar het damrak te drin-

water

lieten, terwijl er

Honderden

gevolgen van den schrik en de angst daar doorgestaan

;

geen

stierven aan

de

en zoo rampzalig

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen