Locus de Consummatione Saeculi - pagina 652

320 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). iets,

ivaartoe ze geen recht heeft, of ook binnen den haar toegeivezen kring

de icet

wat

stelt

op eene

in

den onderdaan dwingen zou iets te doen, van den Hoogsten Koning indruischt.

den onderdaan de verplichting :

Uit dien hoofde rust op 1.

die

ivijze,

tegen zijn onderdaanschap

om

den teugel, dien

handen

hij in zijne constitutioneele rechten

niet slap te laten

heeft,

hangen,

maar

en vrijheden

er steeds op bedacht

om de iverkingen van dien teugel juister en volledi,ger te ynaken. 2. om voor zooverre zi/j gequalificeerd zijn de rechten, waarvan

te

zijn

handhaving hem delen 3*'.

is

de

toevertromvd, met alle ter beschikking staande mid-

verdedigen.

te

om

in lijdelijk verzet

iets gebiedt,

gehoorzaamheid

te

weigeren,

dat tegen de gehoorzaamheid, die wij aan

waar de Overheid God verschuldigd

zijn, ingaat.

I.

bespreken

Allereerst

uitdrukking,

we

de

uitdrukking

die in juistheid onovertroffen

twee woorden

zijn

metterdaad

alle

is,

„dienaresse Gods",

eene

en in de korte saamvoeging dier

elementen aangegeven, waaruit de juiste

bepaling voortvloeit van de verhouding van het volk tot de Overheid. Door

deze uitdrukking

komen we

al dadelijk tot

eene heel andere opvatting, dan

door te spreken van droit divin of ius divinum van den koning. Het onopzettelijk geweest,

dat

men

de uitdrukking dienaresse

is

niet

Gods heeft laten

en er droit divin voor in de plaats heeft gesteld, want spreekt men divin, dan krijgt de koning niets dan eene kroon, eer, macht en majesteit, wordt hij in de hoogte geheven en wordt er van den koning een glippen

van

droit

exceptioneele persoon gemaakt. Met „droit divin" wordt er geen syllabe melding gemaakt van des konings onderworpenheid, van zijne onderdanigheid, van zijne gebondenheid, van zijne beperktheid, kortom van zijnen status servi, ivaarin hij tegenover God staat. Feitelijk is in de kringen, waar droit divin Schlagwort geworden is, de bedoeling veelal deze geweest, dat de koning van het land in zijn eigen land God was, en dat wel alleen, omdat hij koning was en dat hij nu zijn eerbied aan God alleen daarin moest betoonen, dat hij de kerk

beschermde, steunde en vooral aan geld hielp. Op deze wijze zijn er twee kanten der zaak. De koning wordt in zijn koninklijke macht als een soort goddelijke persoon beschouwd, m.aar deze goddelijke persoon betoont zijn vroomheid en Christelijk karakter daarin, dat hij de kerk van zijn land helpt en beschermt. Natuurlijk geschiedt dit laatste altoos naar 's konings eigen opvatting. Vandaar komt het dan ook, dat Lodetvvjk XIV, de incarnatie van die valsche opvatting van de leer der Schrift, als een tyran der tyrannen in

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen