Locus de Consummatione Saeculi - pagina 676

344 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

Ook mag men niet uit enkele bepalingen iets uitlichten, want bepalingen van de lex Mosaica steunen op een principium. Regel moet zijn, dat men uit alle geboden en de geheele rechtsorde door

bruikt te laten. alle.

men niet een enkel gebod, verhouding zoo maar overneme, maar dat men ze v^ijzigt en naar onze personen, nationaliteit, tijden, toestanden en wijze

abstractie het principium zoekt te verstaan en dat

rechtsorde modificeert

en

van leven. In tweeërlei opzicht

doordat

1.

men

is

Grods

tegen dezen regel gezondigd

woord geheel op

zijde

:

geworpen heeft;

2", de Byzantijnsche rechtsorde nam enkele wetten zoo maar uit de wetgeving van Israël over en paste deze op ons toe. Thans zullen we de quaestie van doodstraf en oorlog kortelijk toelichten.

Doodstraf.

A.

Er is reeds van de eerste tijden van Christelijk leven af eene oppositie gevoerd tegen de toepassing der doodstraf, vandaar ook in onze tijden, d. w. z. onder de bedeeling van het Christendom. Deze oppositie dagteekent niet van het opkomen van het Liberalisme, maar ze wordt reeds bij Tertullianus en zelfs al bij Origenes gevo iden. En ze laat zich ook best verklaren, immers een executie, een lijfstraf in dien zin is een bang schouwspel, doet wreed aan, en het laat zich begrijpen, hoe de Christenen onder elkander zeiden: „zulke dingen moeten onder ons niet voorkomen." Laat ons eerst nagaan, wat de argumenten zijn, waarop Origenes en later van den kant der Me',monb:ten en Doopsgezinden in 't algemeen en nog later van de zijde der Liberalen men zich beroepen heeft. De bewijsvoering van de oppositie is naar gelang het standpunt was, dat zij innamen, verschillend geweest. De een beriep zich op bepaalde bijbelplaatsen, de ander op den geest van het Christendom. I. Veel heeft men zich beroepen op Matth. 26 vs. 52: Toen zeide Jezus tot hem A'ecr uw zwaard weder in ?.ijjne plaats ; want allen, die het zwaard nemen, zullen door het zwaard, vergaan. Uit deze woorden meent men aan den Heere te kunnen toeschrijven, dat Hij gezegd heeft, dat wel vroeger het zwaard mocht genomen worden, maar dat nu, nadat zijn Koninkrijk was ingegaan, het zwaard absoluut niet meer mag genomen worden. De woorden worden dan niet opgevat als alleen tot Petrus gezegd, maar in het algemeen, met de :

aanwijzing, dat het onder de vroegere bedeeling aldus geschiedde. Daartegen-

door de kerkvaders steeds op gewezen, dat Paulus in Rom. 13 van de Overheid sprekende, ook nadat het Koninkrijk van Christus was ingegaan, met nadruk zegt: dat de Overheid het zwaard niet tevergeefs draagt, en dat

over

de

is er

Apostel

van

Christus

wel degelijk

't

nog beschouwt, dat het zwaard

als

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen