Locus de Consummatione Saeculi - pagina 234

232

College -dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

Wel

beleden.

door de lAithersche kerk:

cf.

de .Smalkaldische Art.

II.

4.

Ook

Fransche kerken is men tijdens den ontzaggelijk zwaren en bangen druk, den Hugenooten aangedaan, er op de 8j^node van 1603 (dus niet in den bloeitijd) toe gekomen, om in de Conf. Gallicana van 1559 een dergelijk Art. in te lassclien, waarin betoogd wordt, dat de paus de Antichrist is. Doch al beleden de Gereformeerden in Nederland dit dus niet rechtstreeks, toch mag niet verzwegen, dat onze godgeleerden, zelfs een a Marck, de Moor in

e.

de

a.

steeds op den paus van

Rome hebben gewezen.

De reden, waarom het nooit als dogma werd beleden en niet in de belijdenis werd gebracht, is deze, dat het niet Jwn, noch mocht beleden en daarom niet in de belijdenis thuis hoorde. Een dogma toch, een stuk eener Confessie, moet altijd gebaseerd zijn op het getuigenis der Heilige Schrift. En nu staan tweede plaats zeer zeker de profetische aanduidingen van de Heilige Schrift wel in noodzakelijk verband met de vervulling doch deze vervulling kan en mag alleen dan als dogma opgenomen, als ook die vervulling in het Woord geïndiceerd is. De vervulling van de profetieën aangaande den Christus wordt in de Schrift zelve aangenomen en moet daarom opgenomen in het dogma der kerk. Eene toepassing van een dogma hoort evenwel niet in de belijdenis thnis. De Heilige Schrift getuigt, dat we, of voor eeuwig verloren gaan öf voor eeuwig zalig worden. Daarom is het stuk der eeuwige zaligheid en der eeuwige verdoemenis een dogma, een artikel onzer belijdenis. Maar de vraag, of liever de wetenschap des geloofs, dat ik zalig zal worden, is niet een dogma, doch eene vervulling, eene toepassing van het dogma en staat daarom niet in de Confessie. Zoo nu ook behoort het dus wel tot de belijdenis, dat de Antichrist komt en hoedanig hij zijn zal, maar niet de vervulling daarvan, de aanduiding b. v. van den paus te Rome als zoodanig; want deze is niet in de Schrift geïndiceerd en is slechts vrucht van eigen, persoonlijke overtuiging. Dat kan dus nooit een dogma zijn. Eerst de latere theologen in

de

;

maakten die fout. De eerste niet. Voor de vraag: „tig lanv 6 avvixgiGzog" staande, heeft men in de kerk voor alle eeuwen een steeds onderscheiden antwoord gegeven. Dit hing af van de positie,

waarin

hij

verkeerde,

die

een antwoord gaf; daar

men

altijd geleid

werd door de overtuiging, dat het een groot verdrukker moest zijn. Zoo noemde men tijdens de eerste christen-vervolgingen Nero, Valerianus e.

de

a.

Later: Genserik en andere aanvoerders van dergelijke groote machten. In

tijden

der

Albigenzen

en Katharen

noemden

over

elkander

„'t is

paus A.", de ander „het

stonden,

zeiden duizenden

bij

is

zij

:

de

pam. Toen

er twee

pausen tegen

elkander den Antichrist en zei de een

paus B." In de dagen der Fransche Revolutie was en werd op zijn naam

duizenden, dat Napoleon het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen