Locus de Consummatione Saeculi - pagina 29

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). dien strijd nu stelde de Cliristus zich beslist aan de zijde der Farizeëri en dat niet met een uitspraak van ziclizelf, niet op eigen gezag. Dan toch had voor de Farizeën noch voor de Sadduceën recht van bestaan. Neen, het zij In

pleit moest beslist door een fons veritatis, die door beide partijen als zoodanig werd erkend n.l. door den Pentateiich. En toen v^ees Christus op Exodus „Ik ben de God uws vaders, de God 3 6, dat God tot Mozes gezegd had van Abraham, de God van Izak en de God van Jakob" en dat God niet een God der dooden kan zijn, maar de God der levenden is. eerste plaats, waarop het hier dus aankomt, is Matth. 22 31, 32. 1. De Wat is hier de diepe gedachte? Deze: dat de dood hij God niet hoort. De dood staat antithetisch tegenover Hem. Bij God hoort het leven. Eerst dooide verwijdering van het goddelijke kan de dood ontstaan. Dat gevoelden Jezus' :

:

:

Immers een Jood

hoorders best.

wist, dat de dood Levietisch onrein

maakte.

Een hoogepriester mocht zelfs zijn eigen vader niet begraven. Belijdt God nu te zijn de God van Abraham, Izak en Jakob, nadat zij reeds lange jaren dood zijn, dan moet er van hen nog iets anders zijn, dan wat onder den dood, in de Scheool lag. In Ex. 3 6 vinden we dit woord des Heeren opge:

teekend. die zijn

Die

insluit

de

dat

zal"

van leven

uitspraak

;

komt daar voor

in

verband met den naam Jehovah,

onveranderlijkheid van het Eeuwige Wezen. „Ik zal zijn, die Ik is

de

reinste,

de diepste, de volste expressie voor het begrip

een leven, dat nooit verzwakt, verkleind, ingebonden

kan worden.

met het oog op de eeuwige onveranderlijkheid Gods wordt erop gewezen, dat de God van Israël, die altoos dezelfde is en blijft, nog de God van Abraham, Izak en Jakob is, nog dus met Abraham, Izak en Jakob in geestelijk contact staat. Daaruit nu trekt Jezus de conclusie, dat er een opstanding der dooden is, want God is niet een God der dooden, dat strijdt met Zijn Wezen, maar der levenden. Waar de Eeuwige God zijn Naam verbindt aan Abraham, Izak en Jakob, kunnen

En nu wordt

dit historisch

toegepast en

dezen niet eenvoudig moleculen weer verdwenen, maar moeten zij

zijn

geweest,

die

zijn personen, die

een

tijd

door zijn

lang waren en

Naam

gedragen,

God de Heere openbaart zich bij den braambosch in de woestijn aan Mozes als de Eeuwig Zijnde, die het leven in zich draagt. En waar nu die God zijn Naam verbindt aan Abraham, Izak en Jakob, daar kunnen dezen niet vergankelijk zijn. Daarin ligt de kracht van deze uit-

levend zijn en

blijven.

welke Jezus aan Ex. 3 6 geeft. plaats van het Oude Testament, waarvan we ook eene Nieuw-Testamentische exegese bezitten, is het slot van Psalm 16. Petrus exegetiseert in Hand. 2 25 — 29; Ps. 16 9v.v. Hij argumenteert, dat in Ps. 16 de onsterfelijkheid der ziel van David niet bedoeld is cf. vs. 24b. David

legging, 2.

:

De tweede

:

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen