Locus de Consummatione Saeculi - pagina 28

2Ü

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

Met het

I.

slot

dezer

het laatst der vorige

§

eeuw

is

komen

wij aan een vraagstuk, dat vooral sedert opgekomen, de vraag n.l. hoe ivij te oordeelen hebben

over hei geloof omtrent de toekomende dingen tijdens de Oud-Testamentische bedeeUng ?

Lang toch was men gewoon geweest het zóó voor geloovigen van

Adam

tot

te stellen, alsof de

Maleachi dezelfde openbaring hadden gehad als

wij.

Vooral de Gocceianen hielden hieraan vast en toonden aan, dat Adam, Noach,

Abraham

enz. ieder een eigen theologie hadden,

welke een deel der Openba-

ring bevatte.

Het Rationalisme uit de tweede helft der vorige eeuw schoot bres in die voorstelling door er op te wijzen, dat de boeken

de

leven na dit ling

hadden,

van het Oude Testament

uit

een duidelijke aanwijzing gaven aangaande het leven; maar dat die uit den bloeitijd eensdeels wel de voorstel-

na-exilische

periode wel

dat

Israël

zou voortbestaan,

doch

andererzij ds het leven der

menschen gelijk stelden met dat der beesten, dat het dus met den dood uit was. Toen eenmaal die bres geschoten was, hebben deze bestrijders der christelijke religie zich beijverd om aan te toonen nu eens op dit, dan weder op dat punt, hoe grof de psalmen en profeten de zaak voorstelden en de teksten, welke

als

tiseeren,

loei classici

dat

zij

juist

voor de

Joodsche Eschatologie golden, zóó te exege-

het tegenovergestelde

van hetgeen

men

er altijd in

gelezen had, beweerden.

Deze zaak moet dus goed onder de oogen gezien en gevraagd: hoe was de gang der Openbaring in het Oude Testament? II. Wij wijzen vooreerst op hetgeen het Nieuwe. Testament ons desaangaande geeft. Zij, die niet meer gelooven aan den geestelijken oorsprong en het goddelijk gezag van het Woord, beginnen met hetgeen Jezus en de apostelen aangaande het Oude Testament hebben gezegd, voor dwaling te verklaren. Wie zoover kwam, stelt in deze kwestie dan ook geen belang meer. Als men daarentegen het woord van den Christus en zijne jongeren eert, en hunne verklaring van het Oude Testament voor de authentieke aanneemt, voor de eenig ware en waarachtige houdt, dan vindt men juist ten opzichte van dit punt een zoo beslist mogelijke uitlating van Jezus en de apostelen. Bij hun optreden in Israël was het geloof aan de onsterfelijkheid der ziel, aan een leven na dit leven algemeen; slechts had men deze nuances, dat de Parizeen geloofden aan de wederopstanding des vleesches, en de Sadduceën deze loochenden. Dit was tusschen hen het eenige verschil. Allen geloofden aan een leven na dit leven; allen stelden zich voor, dat de gestorvenen in de Scheool waren; maar nu leerden de Sadduceën, dat zij daar een eindeloos schimmen-leven leidden, terwijl daartegenover de Farizeën zeiden^ dat die vaderen weer zouden opstaan in een lichaam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen