De verflauwing der grenzen - pagina 29

27

Zoo viel vanzelf de grens tuSschen God en de afgoden, want ook het Animisme en Fetichisme stond als religie met onze Christelijke

verband

onder

religie

kon de

nu

één hoofd

religie

en idee aangaat, slechts

i

lo).

In dat organisch

voor wat haar oorsprong, wezen de religieuse verschijnselen gekend,

uit

en zoo ontstond die nieuwgeboren „godsdienstwetenschap", die

meer verdringt. Niet om de kennisse van het object der religie is het thans meer te doen maar alleen om de kennisse van de gewaarwordingen, voorstellingen en uitingen, waartoe het subject door het religieus gevoel gedreven wordt. En hiermee natuurlijk viel alle principieel onderscheid op het stuk der religie, viel elke grens tusschen ketterij en belijdenis weg, en moest wel met onbeperkte lenigheid ook in de kerk, om Synodaal te spreken, nagisten, wat gistte in de van Christus vervreemde maatschappij iii). En toen, och, waarom is het niet anders geweest, hebben, op de Theologie

al

;

Schleiermachers ,,,

voetspoor,

de

anders

zoo

aantrekkelijke

Vermittelungs-theologen", in hun ethische, theosophische en apo-

calyptische schakeering, heil gezocht, niet in den toon van het zullen

,^Ze

ons

gewonnen

arbeid

het goede

Da

Costa,

maar

de onza-

hun veelszins als begreep

waardeerde; noch ook,

niet

van hun

in

de tegenstander vooruit reeds

Ik zeg dit niet, alsof ik

kreeg.

spel

schitterenden

van

waardoor

Vennittelungy

lige

ik

niet hebben''

intentie

niet; veel

als zocht ik

min,

iemand hunner persoonlijk te krenken maar hun standpunt was nu eenmaal onhoudbaar. Ze waren pot de lerre^ en ;

zouden nu met pot de toen

hebben

maar

heeft

theïst

en subjectivist

fer

uit

wandelen gaan

;

en

natuurlijk

den tijdgeest voor Christus gewonnen, tijdgeest hen al meer van het belijdende Christendom vervreemd. Schleiermacher was nu eenmaal panniet

zij

de

Hij bracht het religieus Pantheïsme

112).

den kring der Hernhutters meê 1 1 3), en vond het philosophischPantheïsme aan Duitschland's toenmalige universiteiten. Reeds uit

terstond

baar

de

is,

in zijn steUing,

kwam

hoogleeraar

dit

dat

uit.

Bavinck

God

Welnu, haarfijn

niet

zonder de wereld denk-

diezelfde

aanwees,

stelling

ook

door wijlen den Groningschen hoogleeraar De

is,

ten la

gelijk

onzent

Saussaye

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen