E voto Dordraceno : toelichting op den Heidelbergschen Catechismus - pagina 590

'^

XXXVL

ZOND.

592

hoofdstuk

wereldling en niets meer. Dit echter

II.

nog heel

is

anders dan het vrije

iets

vloeken, waaraan sommige Antinomianen zich overgeven, zeggende, dat de oude Adam in hen maar vloeken moet, om zich te meer voor God te verderven. Zulke gruwelijke Godslasterlijke taal staat gelijk met wat de

zoon van Selomith

woestijn

de

hebben geen deel

zondaressen

en

in

deed,

in het

en zulke lasterlijke zondaars

Koninkrijk van God en zijnen

Christus.

De drang nu

^ onmacht en overmoed.

wil in zijn overmoed op een ander indruk ma-

Men

en voelt toch dat zijn woord daartoe

ken,

gemengd gevoel van

zulke vloeken ontstaat uit het

tot

machteloos

te

is;

en nu poogt

men de onmacht van zijn woord weg te nemen, en dat woord te sterken, vloor er een paar knoopen op te leggen. Men grijpt dan naar de verborgen daarboven,

wereld

naam

in

gesprek

zijn

meer kracht

daar

steelt

of

men

een klank

of bedreiging

gebod

oefenen dan

te

naam en

een

werpt dien

uit,

en poogt op die wijs

in,

En metterdaad

anders doen zou.

heeft

het gebruik van zware vloeken soms een schiikaanjagend effect. Het is of we het brullen van een leeuw hooren. En als de sergeant op het exercitieplein, of de politieagent bij een oploop, zulke vreeselijke woorden beeft

uitstoot,

de

milicien

hoop onwilkeurig terug. Zoo

is

groote

zielsniting,

't zij

om

hoogsten

den

te

kunnen voeren,

hierin

van God, links dit

zitten,

en dat

zulk

men om

tien,

letterlijk elke

twaalf

mannen

minuut de

Naam

onder allerlei verwenschingen en vervloeking, van rechts naar

ook in dat duivelsche vloeken

hooger oorsprong.

Eenigszins die

een vooral

ligt

En

toch hoe ontzettend

nog een teeken van

's

menschen

Als de mensch niet naar Gods beeld geschapen was,

zou de booze neiging tot

sching,

Bij

Al spoedig gaat

en van links naar rechts gekaatst wordt.

zij,

eenigszins sterke

met elkander wedijveren;

en zoo ontstaan die schrikkelijke toestanden, dat er

soms urenlang bijeen zullen

men

zulke vloeken en

ergernis of banale vreugd uit te drukken.

gezelschap doet dan de één dit den ander na.

toon

den volks-

uit

de vloek een soort wapen, waarmee

en van zich afslaat. Is men nu eenmaal aan woorden gewend, dan bezigt men die bij elke

dreigt

'^

inwendig en deinst menigeen

dit

vloeken niet in

hem

zijn.

ander karakter dragen de uitdrukkingen van verwenten

onzent aan

het

„verdommen" en „verdoemen"

worden vastgeknoopt. Voorzoover toch deze uitdrukkingen eigenlijke „verwenschingen" zijn, raken ze het zesde Gebod. Toch vallen ze van den an-

•^

deren kant ook onder het derde Gebod, en wel in tweeërlei opzicht. Vooreerst inzooverre er de Naam van God bijgevoegd wordt; en ten andere

naardien tegen den naaste een macht gekeerd wordt, die uit Gods Open-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen