In de schaduwe des doods - pagina 288

XLVII.

„In

de

leute

otijer

graoen."

EEN EIGEN GRAF. Hoor ons, mijn heero! gij zijt een vorst Gods in het midden van ons; begraaf uwe doode in de keure onzer graven; niemand van ons zal zijn graf voor u weren, dat begraven.

Na Nu

gij

uwe doode

niet

zoudt

Gen. 23:6.

komt de begrafenis. kunt ge waarlijk niet zeggen, dat de Heilige Schrift de begrafenis licht telt. Veeleer merkt ge heel de Schrift door, hoe sterk men aan een eervolle, zorgzame, plechtige begrafenis gehecht was. En als eindelijk het graf zich voor het afgestorven lichaam van uw Heiland ontsluit, doet het u goed aan het hart, dat geen ruw soldaat Hem onder de aarde wegstopt, maar dat mannen van aanzien en vrouwen van invloed het lichaam van Jezus teederlijk verzorgen, en omwinden, en wegdragen, en in een nieuw graf bijzetten, en reeds de welriekende kruiden gereedhouden, en den balsem gekocht hebben, om, zoodra de Sabbat voorbij zal zijn, de begrafenis van uw Heiland te voleinden. Zoo ooit dan moet bij de begrafenis het menschelijk hart, moet bij het uitdragen onzer dooden naar het graf het sterven

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen