GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de schaduwe des doods - pagina 207

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de schaduwe des doods - pagina 207

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

187

DE PRIKKEL DES DOODS.

dreunde, of het vluchtig denkbeeld bij u wekte en huiverachtigs, en dat ge daarom altoos onverwijld weer uit uw ziel en zinnen bandet, treedt dan opeens voor u als een ontzettende realiteit; als een macht die op u toesluipt; ja, als een dreigend onraad, waaraan ge u met geen tegenworstelen noch tegenspartelen zult kunnen onttrekken. Ge hïdl zelf Misschien zult ge er nog van opkomen. Ook doet nog, en de uwen bidden nog voor en met u. het

oor

van

iets schrils

de geneeskunst wat ze vermag.

De slag van den van het bloed veel te hoog. Het kwaad vanbinnen niet gestuit maar voortwoekerend. Nog niet aan alle o, Ge kunt er nog uit opkomen. hoop is de bodem ingeslagen. Maar ook best mogelijk dat het anders loopt, en dat zóó uw levensdraad zal Maar toch het

pols

veel te snel.

blijft

De

hachelijk staan. hitte

worden afgesneden. En dan gaat het soms zoo

week

uit

is,

pijnlijk snel.

niet enkel gestorven,

Nog

eer de

maar soms reeds weg-

geborgen in het graf. In zulke dagen nu, dan krijgt ge den dood onder de oogen te zien. Onwillekeurig denkt ge er telkens vanzelf aan. Niet dat ge hem bijgeloovig uzelven voorstelt maar ge begrijpt als een geraamte met doodskop en zeis dan toch, dat die geheimzinnige dood iets ontzettends heeft; diezelfde dood, die van den rechtvaardigen Abel af alle menschenkind den bitteren tol liet betalen, die ook uit den kring van uw magen en vrienden reeds zooveel liefs meesleurde, en die nu op u aandringt, en u nabij komt, en de hand op uw schouder legt, als om u te zeggen, dat ge u reppen zult, want dat uw einde ;

nabij

is.

En

als ge dat voor het eerst met vollen ernst ontwaart, vaart er zekere siddering door uw ziel, en trekt er een huivering door uw leden. Zoo koud voelt ge de schaduw des doods reeds over u gaan, en zoo donker

dan

omzweeft u

Want

zijn

toenadering.

wel zoo, op het slagveld zoekt soms de held den dood, en op den brandstapel heeft martelaar na het

is

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's

In de schaduwe des doods - pagina 207

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's