In de schaduwe des doods - pagina 208

Of ook zoo men zelf wel diep gewond is, maar minder zijn huisgenooteu, en men deswege vreest, dat zij te spoedig het gedolven graf vergeten zullen, en allicht te spoedig weer naar de wereld zouden neigen, dan kan aller rouw een middel zijn om indruk te maken, en althans voor een tijd zekeren teugel aanleggen. Vooral bij kinderen tusschen de tien en twintig jaren, in wie het leven het sterkst bruist, werkte die teugel soms heilzaam.

Maar vergeet nooit, dat het aandoen van rouw straks gevolgd wordt door het afleggen van den rouw ; en juist dat is het harde. Want als ge nu uw rouw aflegt, is dan uw doode vergeten, is hij dan losgemaakt van uw hart, spreekt ge dan uit dat het nu voor hem niet o,

meer hoeft?

Ge

gevoelt het zelf wel,

dat afleggen van den Tijd

slijt,

ons eenmaal

maar bij

wat

bitter tragische zelfverlaging er in

rouw voor onze menschelijke

liefde uitkomt.

juist dat is het vreeselijke, dat zelfs een liefde,

dit graf zoo diep ontroerd heeft,

ook

slijten

die

kon, tot

ze ten leste sprakeloos werd.

En dan soms

weken vooruit reeds hunkeren naar het oogengewaad weer voor den dag kan gehaald, en men weer in de wereld kan uitgaan. Neen, dat alles is het leven van Gods kinderen niet, en beter niet gerouwd, dan zoo den rouw afgelegd. Weest niet bedroefd, gelijk de anderen, die geen hope hebben maar ook laat iets van uw liefde voor uw dooden eens met u gaan in uw blik,

als het

dat

veelkleurig

;

eigen graf.

CO

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen