Om de oude wereldzee - pagina 30

HET RAADSEL VAN DEN ISLAM.

16 In

dien jammerlijken

toestand nu verkeerde de Christelijke kerk

van het Oosten toen de Islam opkwam, en zich onverhoeds op haar wierp, haar deed schudden op haar grondvesten, en welhaast haar prachtige cathedralen in bouwvallen dit

niet

alles

zijn

bestel

alleen

geschied,

liet

Natuurlijk

neerstorten.

onder Gods toelating, maar even en

wie voor

als

na

in

is

stellig

onder

de koninklijke

heer-

schappij van den Christus over zijn Kerk gelooft, kan in die verwoesting van de Kerk in het Oosten door den Islam niet anders zien

dan een gerechte straf die om haar ontrouw over haar is gekomen. Niet in de Kerk van het Oosten, maar in de Kerk van het Westen zou de Christelijke religie triomfeeren. Het Oosten was uitgeleefd, alleen in het Westen onder den aandrang der Germaansche volken, kon de Kerk van Christus opbloeien. In het Oosten konden niet anders dan kleine overblijfsels gespaard Avorden, als om alle eeuwen door te herinneren aan wat hier eens de Kerk van Christus was geweest. Niets

gemoed dan ook zoo overweldigend aan, als bij het trekken door deze landen van Azië en Afrika te moeten zien, hoe het in al deze landen niet alleen tot bange verwoesting maar tot een algeheele verdwijning van de Christelijke religie is gekomen. Hoe verder men grijpt het geloovig

naar de Straat van Gibraltar komt, hoe radicaler die algeheele verdwijning wordt.

De verdwijnende bouwval van wat eens een kerk

was,

wat nu nog aan de vroegere glorie van het Christendom in deze streken herinnert. De ingekomen Arabieren nu uitgezonderd, zijn al de voorgeslachten van de Muzelmannen, waardoor waarin het Hallelujah opging,

ge u omringd

ziet,

is al

eens gedoopte Christenen geweest

;

uit die voorge-

slachten waren de martelaren opgekomen, die door hun stoeren moed

de wereld verbaasd hebben; het is al Christenland geweest in nog heel wat intiemer zin, dan waarin ge thans in menig land van Europa het Christendom terugvindt. En heel dat Christelijk wezen is

met tak en wortel

dwenen, dat ge en in het

zelfs

uitgeroeid, weggebrand, en zoo spoorloos verin de usantiën

Nog wel

en in het zedelijke leven van deze

sociale, in het religieuse

volken geen spoor van zijn,

en gewoonten, in het huislijke

de vroegere Christelijke religie terugvindt.

onder den Islam, in deze lauden voorlang schijnbaar

vergeten heidensche invloeden weer boven gekomen, met name Berbers,

maar van het Christendom

bij

de

vindt ge niets meer. Zelfs het heilige

teeken van het Kruis spreekt u in niet één nog meetellend monument

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen