Om de oude wereldzee - pagina 35

;

HET RAADSEL

VAIS

DEN

ISLAM.

21

niemand beletten zouden Muzelman te worden; dat ze in hun samenkomsten aan de Mohammedanen steeds de hoogste eereplaatsen ze

zouden inruimen; dat ze zich onthouden zouden van zich te kleeden

Mohammedanen

als

dat ze nooit in het Arabisch, de heerlijke taal

;

van den Islam, zouden schrijven; dat ze nooit Mohammedaansche namen zouden aannemen; dat ze nooit op groote zadels zouden rijden dat ze

nimmer wapenen zouden dragen dat

afscheren;

worden;

dat

er

ze

nooit

een

nooit klokken

kruis

;

dat ze hun baard zouden

op hun kerken zou geplant

zouden luiden; dat ze hun dooden

zonder uitwendig vertoon zouden begraven; dat ze op hun erf nooit

zouden ontvangen, die aan een Muzelman behoorde; dat ze nooit in de huizen der Moeslim zouden ingluren, en dat ze nooit een

slaaf

tegen een Moezelman een hand zouden opheffen." Deze voorwaarden

hadden ze

bij

En

melingen.

capitulatie te aanvaarden voor zich en voor

hun nako-

bleek het ooit, dat een dezer voorwaarden niet stiptelijk

werd nagekomen, dan kenden ze constractueel zelven aan Omar het om alle geweld tegen hen te plegen, dat aan den Opperheer

recht toe,

tegenover opstandeliogen toekomt. In Egypte werden deze voorwaarden

nog verzwaard, en de Christenen verplicht steeds een houten om den hals te dragen, en werden gebonden aan een voorgeschreven, zeer donkere en schier ont-

zelfs

blokkruis van eenige ponden zwaar ze

eerende kleederdracht. Diep moest elk Christen het gevoelen, dat de

Muzelman een hooger soort wezen was; dat in het publieke leven Muzelman voor vol gold en dat de Christen feitelijk buiten den socialen levenskring was gesloten. En dan nog bleek maar al

alleen de

te

;

hoe deze harde manier van het overwonnen volk te

spoedig,

behandelen vaak minder door geloofsijver, dan door buitzucht werd ingegeven.

de

"Voor alle dingen wilde de Khalif geld zien.

hoofdbelasting

hoofdbelasting

men

vloeide,

hoe liever het

hem

was.

Hoe milder

Daar nu deze

slonk naarmate meerderen tot den Islam overgingen,

Bagdad de massa-bekeering vaak niet dan met leede oogen aan. In Egypte daalde de opbrengst van deze belasting in zag

niet

in het paleis te

zoo lange jaren van tien op drie millioen Dinaren, een pijnlijk

gegeven voor den afval van veel Christenen.

statistisch

generaal

die

Egypte veroverde, en niet genoeg

land naar het Hof van den Khalif, en voor den

Moskee

te

Jeruzalem

zond,

werd ten

slotte

Amroe, de

geld uit dit rijke

bouw van de groote zelfs

teruggeroepen,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen