Wetenschappelijke bijdragen tot bevestiging der Oud-Testamentische geschiedenis - pagina 9

,

VOORREDE. Nooit heb ik de Apologetiek op den voorgrond gesteld. een harden oorlog zoo leerden steeds de beste veldheeren

In zijt

,

ge verloren

zoo ge u tot verdediging bepaalt. Alleen van den

,

aanvalsoorlog gaat kracht

Toen

ik

in

1868,

uit

uit.

mijn

lief

Geldersch dorp gekomen, te

Utrecht voor het eerst met onze groote Apologeten kennis maakte viel

de positie, die ze innamen, en de stemming, waarin ze ver-

keerden,

mij

dan ook

geen zweem van overwinning,

en

bitter

tegen.

Er sprak

uit die

stemming

aandurvenden moed, noch hoog besef van veelmin blakende strijdlust, maar veeleer een alles

of men niet nóg een voorschans en nóg een moeten prijsgeven, en zich alleen in het hart der vesting terugtrekken om niet met volslagen nederlaag bedreigd te worden. Dat kwelde, dat hinderde mij, en ik voelde niet den minsten lust, om mijn toen nog jonge leven in dienst van zulk een krijg-

zekere benepenheid, ravijn zou

,

voering te stellen. die eindelooze apologetiek en die altoos defensieve houding,

Bij

was

het steeds de aanvaller, die den gang van de worsteling be-

heer.schte. Hij

koos de voor

hem meest voordeelige punten uit. En de hem te volgen waar hij aanviel.

apologeten waren steeds genoodzaakt

Van een

eigen krijgsplan was zoodoende geen sprake. Het was

een steeds genoodzaakt zijn,

nemen

De

.

om

de slechtste posities voor

lief te

die de aanvaller voor ons uitzocht.

uitkomst was dan ook, dat

men

steeds

meer

terrein als verloren

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen