Onze leestafel - pagina 9

ONZE LEESTAFEL. H. Phil. Kelder, De Wilde van Kampen en Zoon.

455 Tuin. Amsterdam. P.

N

De Wilde Tuin of de roman van een jong textiel-industrieel. Al wordt het nergens met zooveel woorden gezegd, het is duidelijk dat deze geschiedenis gedacht is zich af te spelen in Twente; .

de exodus

allerlei trekjes (o.a.

's

Duitsche badplaatsje Waldburg

En

wordt) wijzen daarop. gelijk

menig

zoo

terrein

Zaterdagsavonds naar het naburige lees Bentheim waar gedanst

—

—

:

„de wilde tuin" heet Hanecate's Bleek, :

in

Twente nog

met

Hoofdzaak is de toe. vader de fabriek beheert,

veel zijn

van een

dit alles doet er

van den jongen man, die

strijd

om

„bleek"

als

Doch

vroeger textiel-geslacht wordt aangeduid. niet

.

toepassing van zijn nieuwere

denkbeelden: „een fabrieksstad, die een tuinstad was", de weverij gebouwd in het groen, omringd door propere arbeiderswoningen, een school, een muziektent, een uitspanningslokaal, een winkelgebouw, een vijver, waaraan de directeurswoning ligt de arbeiders ;

wordend van de gezamenlijke woningen, gezamenlijk deelend in de winsten van den winkel; langzamerhand heel de arbeidersstad het gemeenschappelijk bezit der arbeiders van Hanecate's Bleek. gezamenlijk

geleidelijk

eigenaars

.

De jeugdige ontvouwt;

is

idealist,

.

die aan zijn verbaasden vader dit plan

geen dweeper of droomer:

hij

weet hoe de arbeiders

zich door socialistische opstandpredikers laten opzweepen, kinderen eigenlijk allemaal.

.

een „Leider" zal

maar

.

zijn,

hij heeft nu eenmaal het geloof dat hij de onmondigen zal opvoeden tot beter be-

grijpen, tot juister inzicht, tot

Het

meer waardeering.

.

.

boek is: dat de Schr. ons verzoekt het uiterst vage plan van den jongen hervormer te bewonderen als in

frissche

dit

een vondst; wij moeten gelooven dat

alle

bezwaren, die zoo voet-

zouden tegen een dergelijke onderneming, zullen wegvallen tegenover den noodigen goeden wil; wij moeten er ons stoots reeds rijzen

niet

over

verbazen

dat de oude heer, na zeer verklaarbaren aan-

tegenstand, zijn goedkeuring hecht aan den schoenen

vankelijken

droom van zijn moeten we daar

zoon. niet

Wanneer kregelig

ons dat alles te machtig

om

worden.

Gerret

aan, zijn vader gelooft er aan, de auteur gelooft er aan. al

vraagt

men nu

we moeten nu maar niet met het Gerret met het meisje van zijn broer

liever

een

dan

En

dus,

onze sympathie voor iets erg vaags en schets-

matigs,

wilden tuin

is,

gelooft er

fabrieks- tuinstad

ons verheugen

in

zal

hoofd schudden, wanneer zal

trouwen en van den

maken; we moeten maar

zooveel heerlijke jongheid:

Gerret

zoo

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen