Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 159

§

De

5.

Providentia in relatione ad peccatum.

159

de grootste openbaring van de wijsheid en de heerlijkheid, dan moet ideaal

zeer naar beneden gehaald hebben. Immers, in de natuur

al

verwoesting.

Niet

ook

Japan,

in

men de nisch

dan

op Krakatau,

uitbarstingen

^^de

is

we

die

voor ons een bewijs, dat

ziet

men op de overstroominweer op Amboina,

laatst

ziet

bergen, die meer den indruk geven van een ruïne, dan van een orga-

geheel,

zeggen

heeft, te

men dan

als

men de natuur in haar verstoord element, om, wanneer men eenig diep besef van harmonie en

woord,

één

in

onmogelijk,

het

is

schoonheid

En

de aarde nemen

van

oppervlakte

Neemt men de oppervlakte, en

plaats gegrepen.

gen

de

maar iedere schep steenkolen

:

ingewanden der aarde verwoestingen en verbrandingen hebben

de

in

aan

alleen

verwoesting waar

mijn

ik

zooveel

is

ziet

„Dat

:

is

mijn ideaal."

hoe heel de maatschappij der dieren

ziet,

is

gegrond op

moord en onderdrukking, hoe heel hun leven is één leven van gestadigen krijg: als men in de plantenwereld precies hetzelfde waarneemt, als men

roof en

denkt aan de woekerplant, die den sterken

dan

boom

verstikt,

aan schimmel, mos,

men ook daar in minst geen voorstelling van een schoon, harWel is ook daar veel, dat ons rapit in admirationem, waar-

krijgt

't

monieus geheel.

verklaren

te

uit

tegenover toch

de

is

schoonheid

wien

de

is

elkaar

natuur

en

harmonie.

eenmaal

de

Die

kwestie, hoe

toestanden

van

twee goden, die vijandig

En zoo

is

sluiten

de

't

dammen

men aan

ook met het

voor de ellende is

om

heengebroken, nu staat men

S.

Die wereld was wel oorspronkelijk de uitdrukking

meer

de hoogste harmonie en de hoogste wijsheid, maar ze

ven door het inkomen van den vloek

Nu

is

lijden

lage behoeften.

ellende

geen

benauwt,

zijn

en

niets

We

als

uitzondering,

maar generale

excepties en dan hebben

kunnen dat nagaan,

is

dat niet geble-

gevolg der zonde.

als

we

letten

Dagen,

regel.

we bovendien nog

op de tevredenheid

de arbeiderskringen, toen de toestanden nog bitterder waren dan thans. ik

een lage voorstelling van het menschelijk geluk, dan ben

maar neem zal

in

het

ik het

regnum

zooals de mensch het had gloriae,

aller-

zóó verklaard, dat de schepping

van

waarop ons

zij,

hen heen, maar, nu

die ellende een eind zal maken.

nu worden door de H.

die ze was.

maar

Wel kunnen

leven.

niet

is,

:

oppervlakkigen uitdrukking van de grootste

voor

oogen

door

ellende

voorstelling

de een goed, de ander kwaad wil doen

daar

slechts

het goedgaat, de

wege voor de

Indische

staan,

dan

is

in

ik

gauw

in

Heb

tevreden,

het Paradijs en eens

hebben

het tegenwoordig bestaan eenvoudig droe-

maar nog veel meer voor menschen, die in alle ellende, druk, vervolging leven. Dat lijden is dan ook een factor, zóó breed in het menschelijk leven, dat men, het uitlatende uit de geschiedenis, van de

vig.

Dit geldt reeds voor ons,

historie blank papier

zou maken.

En neemt ge

uit

uw

eigen leven de beschrij-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen