Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 149

§

De Providenüa

5.

voltrokken,

En

kan.

is

ad peccatum.

in relatione

149

de grootste zonde, die ooit plaatsgreep of plaatsgrijperl

toch

deze gewelddadige dood van den Christus met de

is

daaraan inklevende zonden van verraad, priesternijd, moord-

velerlei

zucht enz. niet alleen

Godsbestuur opgenomen, maar vormt het

in het

Volgens het getuigenis der H.

middelpunt ervan.

S.

behoort dan ook

te worden beleden, dat God de zonde niet alleen niet verhindert, en dus toeliet, maar haar opkomen en haar ontzettend verloop in Zijn ondoorgrondelijk raadsbesluit heeft opgenomen, zóó echter, dat wel de

een zondig karakter dragen, door

feiten, die zulk

en naar Zijn bestel en door den

zijn,

Hem

vooruit bepaald

influxus van Zijn almacht tot

in

stand komen, maar dat de zedelijke qualiteit, die ze tot zonde maakt,

aan gegeven wordt door God, maar door het zedelijk schepsel,

er niet

dat

ze

komt

neiging en met zondige bedoeling heeft

zondige

uit

mag de mensch

Hierbij

voor

hij

het

in

En overmits

geslacht.

door eenheid

van

kan alleen

Adams

eerste

wilskeuze

wilskeuze

van

bij

en alleen

in

met heel het menschelijk

verband

tot

eerste keuze niets

zedelijke

Adam

zelfbepaling

van absoluut

vrije

wilskeuze sprake

Ook

al

stelt

hem lag, maar men nu, dat deze

het tegenovergestelde had

dit in niets

mensch

kon komen,

bepaald, dat achter

wat daarna kwam.

alles

toch verstoort

overmits

organisch

gewild.

worden opgevat, maar

heel dit geslacht alleen in den eersten

daad was door

voor

besliste

dan

bij

Zijn

zijn.

niet individualistisch

kunnen

zijn,

den samenhang van het Godsbestuur,

beide keuzen het verloop

in

de qualificatie van ethisch

de potenzen hetzelfde

+

of

—

verschilt.

blijft,

Maar

zelfs

die eerste beslissing stelt de Schrift ons niet voor als anceps. Immers,

de

verlossing, die val en schuld onderstelt,

hoofdstuk

van

Gods

raadsbesluit

is

van eeuwigheid

af het

en mist elk conditioneel karakter.

Neemt men toch zulk een vooruitzien passief, dan vindt men wel, dat de mensch niet bepaald wordt door God, maar laat men omgekeerd de vrijheid Gods bepalen en binden door den mensch. En neemt men zulk vooruitzien actief, dan bindt God door Zijn vooruitzien toch alles wat kome zal, Dit uit een vooruitzien te willen verklaren baat niet.

en

blijft

de vooruitgeziene zonde evenzeer onvermijdelijk en noodzakelijk,

men dan bovendien nog voor de ernstige vraag komt te staan, waarom God, dit schrikkelijk uitbreken van de zonde en hare vernieling terwijl

voorziende, ze heeft laten komen,

Ook wie

in

plaats van ze

niet verhindert

een kwaad, dat

daarvoor verantwoordelijk.

Ons voegt dan

houding

te

erkennen, dat het inzicht

in

hij

te-

verhinderen.

verhinderen kon, staat

ook, zonder eenige terug-

den nexus rerum ons hier ten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen