Zions roem en sterkte - pagina 69

;

VEREENIUING DER GODDELIJKE EN MENSCHELIJKE NATUUR.

61

.*. Vraag. Hoe is deze vereeniging wel te verstaan? Antw. Stellender wijze is deze vereeniging 1. eene verborgen vereeniging, die het vernuft noch vinden, noch bevatten kan, 1 Tim. 3 16. Buiten allen twijfel de verborgenheid der godzaligheid is groot God is geopenbaard in het vleesch, waarom wij dezelve niet al te nieuwsgierig moeten onderzoeken, om wijs te zijn tot matigheid 2. gansch volkomen, waaraan niets ontbreekt, Coll. 2 9. Want in Hem woont de volheid der Godheid lichamelijk; 3. zeer nauw, zoodat ze alle vereeniging, als daar is tusschen man en vrouw, tusschen ziel en lichaam, verre te boven gaat; 4. vast en duurzaam, zoodat ze nimmer kan of zal gescheiden worden; ook niet is gescheiden is geweest, zelfs in den dood van Christus, wanneer ziel en lichaam van elkander gescheiden waren voor een tijd; 5. eindelijk personeel, of eene personeele vereeniging, waardoor de goddelijke natuur van Christus zich heeft vereenigd met de menschelijke, zoodat die beide zijn een persoon in diervoege, dat de menschelijke natuur van Christus haar bestaan gehad heeft in de persoon des Zoons, met welke zij vereenigd was. Vraag. Welke dwalingen staan hier tegenover ? Antw. 1. De dwaling van Nestorius, presbyter van Konstantionopel in de vijfde eeuw. Hij leerde dat de mensch Christus geen God was, maar alleen Goddragende, en de godheid de menschelijke natuur had aangenomen om daarin te wonen, als in een tempel, en dat bijgevolg in Christus, zoowel twee personen, als twee naturen waren. Zijn gevoelen is in eene groote kerkvergadering te Efeze, bestaande uit meer dan twee honderd Bisschoppen, in het jaar 431 verworpen. Men stelde tegen zijn gevoelen dat de twee naturen in Christus vereenigd waren \\^ixipiT(^c adiairetoos, onverdeeld, zoodat in die twee naturen geen twee onderscheiden personen waren, maar een eenige tKjwpi.rrrrjic achoristoos, onafscheidelijk, zoodat die twee naturen, van den fijd af dat zij vereenigd waren, nooit konden gescheiden worden, of immer zijn gescheiden geweest. De dwaling van Eutyches, een archimandriet van Konstantio2. nopel die uit het bestrijden van het gevoelen van Nestorius verviel tot een ander uiterste; tot eene verwarring of vermenging der twee naturen, leerende dat door die vereeniging, de twee naturen als in een gesmolten waren, even als een droppel honing in de zee uitgestort, zich met dat water vermengd, zoodat er na die vereeniging ook maar een natuur was. Het algemeen concilie in het jaar 451 te Chalcedon gehouden, stelde hiertegen dat Christus mensch was geworden. XrpiTrr'^c atreptoos, zonder verandering, zonder dat de goddelijke natuur in Christus' menschelijke natuur werd veranderd, of de menschelijke natuur in de goddelijke. XT-jyyjjr(^c asunchutoos, zonder vermenging, alzoo dat de eene natuur niet met de andere was ineen gesmolten, maar dat ieder behoudende hare wezenlijke eigenschappen, zijn te samen onderscheidelijk vereenigd geweest, en gebleven. :

;

:

•

.

.

:

'

'

'

Vraag.

Hoe bewijst

gij

dat deze vereeniging

is

adiairetoos, onver-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen