Leven en arbeid van Dr. A. Kuyper - pagina 69

DR.

KUYPER PREDIKANT.

47

digheden geëischt en door niemand betwist werd. Maar de toestand De eerst onder drulcte partij kwam aan het bewind; besctier-

keerde.

ming werd overbodig. Zulk een wijziging is altijd pijnlijk. Doch het was onvermijdelijk. Het ligt nu eenmaal in de natuur der zaken, dat de groote schare in dagen van druk en benauwing, willig zich

om

onderwerpt

steun

te

vinden en dat ze

vrij

geworden, wenscht te

toonen, dat dankbaarheid nooit tot zelfwegcijfering nopen kan. in

1867 uitvoering aan

orthodoxie

bestond

in

art.

een groot deel der Kerk heerschende

uit drie

groepen:

De

Kerk meest

in

partij.

aristocratische coterie, die, klein

maar zwak

in talent,

de traditiën der oude

conventikelen hadden voortgezet.

En

eindelijk

ietwat conservatief gekleurde groep, die aldoor ter Kerk

was.

De

ten en

Deze maar

De malconten-

machtig, schier geheel door het Réveil gevormd was. ten, die, groot in aantal,

Toen

23 werd gegeven, werd plotseling de

een

gekomen

laatste stond daarin tegenover de beide eersten; Aristocra-

Democraten hadden beide de Kerk gemeden,

de Conhad gezocht.

terwijl

servatistische phalanx juist in Kerkdijken zin kracht

Was

nu coöptatie beginsel van Kerkbestuur gebleven, dan zou de bestaande toestand in niets gewijzigd zijn. Maar nu de coöptatie viel, en art. 23 aan de numerieke meerderheid het overwicht gaf, was het duidelijk dat

patricische

men

de rollen allengs verwisselen zou en dat de kleine

en conservatieve fractie het onderspit delven moest

Doch helder inzicht in de dingen die komende waren ontbrak; men meende van de volgzaamheid der groote massa zoo verzekerd te zijn, dat schier alle tegenover de machtige democratische

fractie.

posten, ambten en betrekkingen aan de kleine coterie van Patriciërs

en Conservatieven werden toebedeeld.

deed bijna uitsluitend

— 1867

bij

De

groote menigte des volks

de stembus dienst. Schier

alle

verkiezingen

van '70 te Amsterdam en elders, bewijzen dit. Men zette het oude patronaat eenvoudig voort en miskende alzoo den wezenlijken toestand.

Al spoedig werd men in deze zoete rust gestoord. Bij volgende stemmingen bleek het maar al te veel, dat het Patriciaat te zeer in de minderheid was, om lang ongevraagd als voogd te worden geduld. Men werd zich van zijn kracht bewust en ten slotte moest de kleine coterie het onderspit delven. De wederzijdsche verhouding werd toen

zoo veranderd, dat menig oud Conservatief, weer verstandhouding

met den

vijand: het modernisme, ging aanknoopen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen