Leven en arbeid van Dr. A. Kuyper - pagina 75

DR.

KUYPER PREDIKANT.

53

De vrijheid der Kerk moet in zelfstandigheid haar steun vinden. Een Kerk, door wat klinkend manifest ook vrijverklaard, blijft in staat van afhankelijkheid, zoolang ze een macht buiten haar te danken heeft voor het brood dat ze eet. Zelfstandigheid is dus zeer uit eigen middelen bedoeld. Men was gewoon

bepaald als een leven

eiken eisch tot intrekking van de staatssubsidie met een verwijzing

naar de Afgescheiden broeders

te

beantwoorden.

Dr.

Kuyp

er

met sterk sprekende cijfers aan, dat de Christelijk Gereformeerden met hun 100,000 leden, een beschamende offervaardigheid toont

toonen. als ze

De

finantieele positie der predikanten

den beslissenden stap waagden (Dr.

den overgang moeilijk,

hij

lijden,

van ware ook de eerste tijd van vertrouwt, dat niemand daarom zou

het overtrekken van den Rubicon).

willen tegenhouden,

zou geen schade

K

En

u

yp

e r spreekt

al

wat zulk een onberekenbare zegen voor het

volk en de Gemeente zijn zou.

De quaestie men daardoor

der Staatssubsidie acht Dr.

Kuyper

bijzaak.

verloor, zou in mindering der belasting

beschikbaar worden voor vrije

deden wel beide

te gelijk:

liefdegift.

De

Wat

komen en

Chr. Geref. broeders

„èn in de belasting bijdragen voor onze

Kerk èn hun Kerk onderhouden". Kon men den Staat bewegen om de gekapitaliseerde dertig millioen uit te keeren, hij zou dit kapitaal aanvaarden, mits deeling vergund en de bouw van nieuwe kerken aanstonds uit dit gereede geld begonnen werd.

Ten slotte meent Dr. K u y p e r nog drie eischen te moeten stellen: Er moet goedgeordende Leerdienst, Eeredienst en Liefdedienst zijn. Er moet Leerdienst

zijn.

wereld niet heeft maar

De Kerk

uit

treedt op,

om

een leven dat de

den Verrezen Heiland

vloeit,

aan die

kweeken in de gemeente. Met dat leven is de leer allerminst identisch, maar toch beiden hooren bijeen. De mensch is een redelijk wezen. Het machtigst instrument om op menschen te werken is het woord. Dat woord is uiting van een gedachte. Die gedachte moet aan een welgeordende wereld- en levensbeschouwing ontleend zijn, de afspiegeling in onze rede van dat waarachtige leven dat in Christus is. Elk gemeentelid kan dit wereld

te

brengen en

te

—

geheel van gedachten niet in zich opnemen. In elks leven zijn

tijd-

perken van ontwikkeling en overgang. Eerst als resultaat van eigen zielservaring

is

deze gcdachtenkring innerlijk waar. Onze Geref.

Kerk heeft nooit onderteekening eener geloofsbelijdenis aan hare

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen