Ad Valvas 2006-2007 - pagina 151

AD VALVAS 9 NOVEMBER 2006

O N P E R W I J S / G

E N E E S K U N D E

PAGINA 7

Geschiedenisstudenten luiden noodklok

'Ze hadden gezegd dat het goed zou komen' Geschiedenisstudenten liebben spijt dat ze voor de VU iiebben gekozen, zo schrijven ze in een manifest. Volgens hun decaan is het een 'emotionele reactie' op het vertrek van James Kennedy. TEKST: PETER BREEDVELD FOTO: ROB BOMER

Het vertrek van hoogleraar contemporaine geschiedenis Kennedy was voor de geschiedenisstudenten de druppel. Ze moesten uit Ad Valvas vernemen dat hij naar de UvA zou vertrekken. 'De zoveelste klap die de opleiding krijgt te verduren', schrijft het bestuur van studievereniging Merlijn in een e-mail. In een manifest, ondertekend door 72 geschiedenisstudenten en tien sympathiserende medewerkers, wordt hard aan de bel getrokken. De studenten stellen dat ze spijt hebben dat ze voor de VU gekozen hebben en dreigen hun heil ergens anders te gaan zoeken. "Het begon met het afscheid van hoogleraar Herman Langeveld, die met vervroegd pensioen is gestuurd", vertelt vicevoorzitter van Merlijn: Jetse de Jonge. Langeveld, die erg geliefd was, is nooit vervangen. Integendeel, het aantal colleges is de laatste jaren teruggeschroefd, het vakaanbod liep terug, de begeleiding werd minder en de werkdruk hoger. "Er wordt door het faculteitsbestuur structureel niet naar ons geluisterd", klaagt De Jonge. "Maatregelen worden ons van bovenaf meegedeeld." De Jonge zit in de eindfase van zijn bachelor. Hij overweegt zijn master aan een andere universiteit te doen. En hij zegt niet de enige te zijn die daarover denkt. Dat er in de hoek van geschiedenis harde klappen zouden gaan vallen, was anderhalf jaar geleden al duidelijk, toen de Letterenfaculteit haar bezuinigingsplannen bekendmaakte. Er werd toen geprotesteerd, maar met door studenten. "Je moet zo constructief mogelijk zijn", antwoordde een student toen Ad Valvas vroeg waarom er geen opstand kwam. De toenmalige decaan Willem Frijhoff kon die meegaandheid wel waarderen. "Ik ben inderdaad heel bli) met de positieve inbreng van de studentenraad", zei hij erover. "Daar hebben we hebben veel steun aan gehad." De Jonge ziet nu in dat de studenten zich beter wat kritischer hadden opgesteld. "Maar we werden door het bestuur aan het li)ntje gehouden", verontschuldigt hij zich. "Er werd steeds maar gezegd dat het allemaal goed zou komen." Maar dat kwam het dus helemaal niet.

Flinke beroering De nieuwe Letterendecaan Douwe Yntema doet nogal luchtig over de stevige taal in het manifest. "In emotie geschreven", zegt hij. "Het is een reactie op het vertrek van een beeldbepa-

lende en geliefde hoogleraar. Dat zorgt voor flinke beroering. Maar dat de tent bezig is in elkaar te storten, is verre van evident. We gaan meteen aan de slag om Kennedy's leerstoel weer bezet te knjgen." Maar zijn vertrek is slechts een aanleiding. Studenten klagen over veel meer. "Het is waar", geeft Yntema toe. "Er worden minder colleges gegeven en het vakaanbod is minder geworden. Maar geschiedenis zat ruim in haar jasje. In vergelijking met andere opleidingen was ze goed bemand." Hij gelooft dat veel van de gesignaleerde problemen tussen de oren zitten. "Het heeft te maken met hoe studenten dingen in het verleden hebben ervaren. Het is een gevoelskwestie." Jarenlang is geschiedenis aan de VU door het weekblad Elsevier aangemerkt als de beste universitaire opleiding van Nederland. Yntema ziet niet waarom dat niet zo zou kunnen blijven. "Engels, Nederlands en archeologie staan ook altijd aan de top, en die moeten het met veel minder mensen doen."

Onevenredig hard Geschiedenisdocent Ad Tervoort is een van de 'sympathisanten' die het manifest ondertekenden. "Ik sympathiseer met de studenten, maar in enkele passages kan ik me niet vinden", zegt hij. Zo gelooft Tervoort er niks van dat studenten echt spijt zouden hebben dat ze voor de VU hebben gekozen. "Uit enquêtes blijkt steeds weer dat geschiedenis door de studenten hogelijk wordt gewaardeerd. Maar ik deel hun zorgen. Het is waar dat geschiedenis door de bezuinigingen onevenredig hard is getroffen." Dat geschiedenis, zoals Yntema stelt, voor de bezuinigingen 'ruim in haar jasje zat', bestrijdt Tervoort. "Je moet ook kijken naar de verdeling over de vakgebieden. Het vakgebied nieuwste geschiedenis heeft het grootste aantal studenten en daar is het stevigst bezuinigd."

Het manifest van spijtstudenten

^

< Wij studeren aan een bezeten facuKe'rt. En wij weten het. Het zou voor niemand onverwaclit komen, als de waanzin eensidaps uitbrak in een razernij, waarna de arme studenten en docenten achterbleven in verstomming en verdwazing, de pr-macbine nog draaiende, de VU-vlag nog wapperende, maar de geest geweken. Onze faculteit werd onder druk van teruglopende investeringen uit Den Haag getrofüen door bezuinigingen van bovenaf. Daar kon zij niete aan doen, maar de manier waarop de bezuinigingen werden ingevuld zijn het betrokken management wel d^elijk aan te rekenen. De afdeling geschiedenis werd onevenredig hard getroffen door de bezuinigingen. Verschillende historici die een belangrijke kwaliteitsbijdrage leverden aan de afdeling, werden direct of indirect wegbezu!nl@d. Herman LangeveM, Henk Reitsma en Jaap van Moolenbroek verlieten de VU en werden niet vervangen. Daarmee is veel expertise verloren gegaan en is het onderwijsprogramma ui^ekleed. De geschiedenisafdeling is klein. Dit maakt het verlies van expertise nog eens extra pijnlijk. De ernstige gevolgen van het vertrek van zoveel medewerkers zijn al meerdere keren onder de aandacht gebracht door de facultaire studentenraad, de opleidingscommissie, individuele studenten én docenten. Tot op heden heeft dit geen eHect gehad. Afgelopen week bereikte ons het bericht van het vertrek van de hoogleraar contemporaine geschiedenis James Kennedy. Nog geen vier jaar geleden werd deze Amerikaan met veel tamtam binnengehaald. Eenmaal aangesteld werd hij met rigide bezuinigingen geconfronteerd. Ais gevolg hiervan bleef er bar weinig personeel over voor het grootste leerstoelgebied van de afdeling. Dit leidde tot zware overbelasting voor het personeel. Nu Kennedy ook weggaat, is het leerstoelgebied ernstig ontwricht en balanceert het op het randje van de afgrond. 'Studenten die voor nieuwe of voor nieuwste tüd naar de VU kwamen, hebben nu spijt. Spijt dat ze voor een opleiding hebben gekozen die zo mooi begon, vol beloften was, maar nu in verregaande staat van ontbinding verkeert Spijt dat zij zich aan hun universiteit niet meer fetsoenlijk kunnen ontwikkelen. Spijt dat zij studeren aan een universiteit waar marktwerking en management de scepter zwaaien. Maar we hebben niet alleen spijt, we vinden het ook spijtig. Spijtig dat wij elders ons heil moeten zoeken, spijtig dat het zover heeft moeten komen.'

Medici over modeziekten

De bekkens zijn weer stabiel 'Ik zie geen zwangere vrouwen met knüsken meer in mijn spreekkamer', zegt gynaecoloog Cees Renckens. De Nederlandse epidemie bekkeninstabiliteit is over en voorbij. Hoe denken artsen en specialisten over modeziekten? WIN CASIERMANS

"Liever spreek ik van het woord mode-etiket", Zegt huisarts Nettie Blankenstein tijdens de lezmg 'Ziek of niet?' van het VU-podium over onbegrepen klachten oftewel modeziekten. Een huisarts kan bij 20 tot 45 procent van de patienten geen diagnose vaststellen. Bij een internist of neuroloog ligt dat percentage hoger: tussen de dertig en vijftig. Op ziekten waarbij een eenduidige lichamelijke oorzaak ontbreekt. Wordt uiteindelijk een etiket geplakt. Denk aan

het chronisch vermoeidheidssyndroom ME, whiplash, postnatale depressie of rsi. Blankenstein heeft geen moeite met zo'n etiket. De voordelen voor patiënten zijn: herkenning ('ik ben niet de enige'), erkenning ('ik stel me niet aan') en emotionele rust ('het ligt met aan mij'). Nadelen zijn er ook: na benoeming van de ziekte nemen de klachten doorgaans toe, patiënten kunnen vervolgens rmnder goed omgaan met stress en krijgen meer conflicten met artsen die het etiket bestrijden. Desalniettemin vindt Blankenstein de communicatie met patiënten over onbegrepen klachten boeiend. Zij stelt dat huisartsen klachten beter moeten exploreren, dat wil zeggen: doorvragen. De interpretatie van klachten door een patiënt is van doorslaggevend belang voor het beloop ervan. "Als je iemand geruststelt, neemt de klacht binnen een week af. Zeg je tegen een patiënt dat je geen oorzaak kunt vinden en dat je het ook niet weet, dan nemen de klachten

toe en die kunnen twee maanden of langer aanhouden", aldus Blankenstein.

Korte metten De volgende spreker gynaecoloog Renckens, auteur van Dwaalwegen in de geneeskunde, over alternatieve geneeswijzen, modeziekten en kwakzalven], slaat een andere toon aan. Hij spreekt ronduit badmerend over modeziekten, al zegt hij te beseften dat de betreffende patiënten echt pijn hebben en lijden. Hij maakt korte metten met bekkeninstabiliteit (jaren negentig) en postnatale depressie (jaren tachtig) die hijzelf van nabij heeft meegemaakt. "Je moet de ziekte op medisch-wetenschappelijke gronden ontkennen, dan verdwijnt die vanzelf" Hoe is bekkeninstabiliteit dan in het leven geroepen? Renckens: "Een vrouw plaatst een oproep in het tijdschrift Ouders van nu over pijn in haar schaambot: 'Wie herkent mijn pijn?' Zij krijgt prompt dnehonderd reacties.

richt een patiëntenvereniging op, zodra er dan sjTiipathiserende medici bijkomen is de nieuwe modeziekte bijna een feit. Zo snel als de ziekte oprukt, verdwijnt zij meestal ook weer." Renckens constateert dat bekkeninstabiliteit slechts in Nederland en Scandmavische landen voorkwam. "In België en Surmame bijvoorbeeld bestond het gewoon niet." Een meisje uit de zaal wil weten hoe het dan zit met degenen die in een rolstoel zijn beland. "Die komen er niet meer uit, zij zijn het slachtoffer geworden van het ernstige perspectief dat hen is voorgehouden. Ze zijn er als het ware in gaan geloven", besluit Renckens. Eén vraag bleef emd oktober onbeantwoord in het VUmc: welke ziekte had de mevrouw m de zaal die anderhalf uur lang consequent door een stofzuigerslang ademde? Niemand had de moed haar die vraag te stellen. Reageren? Mail naar- redactie@advalvas.vu.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen