Ad Valvas 2009-2010 - pagina 9

MAANDAG

Curling, ijs en wiet "Dit is veel lastiger dan het lijkt", zegt een eerstejaarsstudent. Zijn hoofd en armen zitten verstrikt in de vuilniszak die hij probeert aan te trekken. Studentenvereniging Derm organiseert een wedstrijdje levend curling en de dresscode bestaat uit zwart plastic Het is de eerste les die het groepje bètastudenten op de VU leert, het valt niet mee om een curlingschijf te zijn. Op het grasveld naast het OZW-gebouw ligt een ingezeept plastic zeil. Het is de bedoeling dat de studenten op het zeil duiken (i) en zo ver mogelijk doorglijden. Wie op het gras belandt, is af "Dat viel nog niet mee", zegt Milan Dembinski (19), eerstejaars informatica en multimedia management. "Ik heb zeep in mijn oog." Zijn team heeft net verloren, maar hij maakt zich op voor de tweede ronde. Dit keer doet hij een duikbriUetje op. Verderop geeft ijscoman Ali een studente een ijsje aan. Tenminste, dat denkt ze, maar in haar hand houdt ze een leeg hoorntje. Het bolletje ijs zweeft door de lucht aan de haak die Ali vasthoudt. Hij is niet zomaar een ijscoman, Ali goochelt met zijn waren (2). "Een ijsje voor een meisje", zegt hij terwijl ze weer misgrijpt. Met een handige beweging laat Ali het ijsje langs haar hand vallen, waarna hij het weer opvangt. Al dat ijs komt nog van pas als een van de deelnemers bij de workshop van vereniging Cyclades een vreetkick krijgt. Jaap van Rennes laat eerstejaars sociale wetenschappen zien hoe je een jointje draait (3). De oefenproducten zijn slechts gevuld met shag, alleen de meer geoefende draaiers krijgen een plukje van de zak wiet die Van Rennes bij zich heeft. "Vijf gram, het maximale datje in Nederland op zak mag hebben." Mark Simoons (19) zal zijn eigen product vandaag niet roken. "Ik moet vanmiddag leren, aan het eind van de week heb ik nog een staatsexamen geschiedenis. Als ik dat haal, is dit een mooie manier om het te vieren." (FB) FOTO'S MC VU/PETER VALCKX

DINSDAG

Zeilen, skaten en theeën "Op de Amstel zeilen is heel bijzonder, want eigenlijk mag het niet", vertelt Jan WiUem van Niekerk van Orionis. Maar de Amsterdamse studentenzeilvereniging heeft voor de introductieweek speciale toestemming gekregen het moederschip de Eendracht voor café Hesp af te meren. Van daaraf kunnen groepjes studenten met een instructeur in vier valken rondjes varen. Vanwege de druilerige regen moet wel het regenpak (4) aan. ledere avond is aan boord ook een barbecue voor zestig gasten. In februari volgend jaar bestaat Orionis 25 jaar en dat wordt dan groots gevierd. In de winter vieren we feest, maar er zijn ook fanatiekelingen die dan gewoon op het IJsselmeer blijven varen", aldus Van Niekerk. Om elf uur is het nog doodstil in het skatepark op het NDSM-terrein in Amsterdam-Noord. De eerste groep studenten die om tien uur zou beginnen, is niet komen opdagen. Daar kan Hanneke Kisteman zich wel wat bij voorstellen. "Ik lag, geloof ik, om vier uur vannacht in bed", zegt de mentor van het groepje rechtenstudenten dat na een kwartiertje komt binnenlopen. Ze draagt slippers. Niet echt geschikt voor op een skateboard. "Ik dacht dat we inline gingen skaten", verontschuldigt ze zich. Voor veel mensen is het even wennen, maar wel lachen (5). Lara Steenvoorden doet niet mee en blijft aan de kant staan. "Ik presenteer twee avonden in de week TMF laat en wil niet het risico lopen een blauw oog op te lopen of een arm te breken." In de muziektent van het Oosterpark zit aan het begin van de middag een groepje scheikundestudenten gezellig te ontbijten. Particolarte, de Amsterdamse Studenten Kunstvereniging, organiseert een high tea. "Bij ons kun je zowel actief als passief met kunst bezig zijn", zegt JeUe Timmermans die voor de vereniging de introductie regelt. Dat betekent musea bezoeken of zelf toneelspelen bijvoorbeeld. De vaste borrelavond is op maandag in sociëteit Krater aan de Prinsengracht. In het park komt een bruidspaar (6) nog even de feestvreugde verhogen. Eerstejaars Emma van Gelderen ("Scheikunde is mijn tweede keuze. Ik ben uitgeloot voor tandheelkunde") weet nog niet of ze lid wordt van een vereniging. "Ik ga eerst even kijken hoe het met mijn studie gaat." (DdH) FOTO'S. MARIJN ALDERS

WOENSDAG

Bollywooddance, luchtfietsen en opblaasklimmen "Andfive, six, seven, eight. Again, two, three, four." De drie internationale studenten die bij dansleraar Madan KC een workshop BoUywooddance (7) volgen, hebben in amper een uur een hele choreografie geleerd op het nummer Lafeh Lakh NaMire van Kambahkt Ishq. Er wordt geschud met schouders en heupen en ze maken sierlijke bewegingen met de armen. Ernst van der Bank uit Zuid-Afrika, die hier management en accounting komt studeren, is na afloop verbaasd over zichzelf "Ik ben stijf gewoonlijk man." "Nonsense", roept Madan. "You were really good." Ook voor Krisztina Deme uit Hongarije, die hier Nederlands gaat doen, was de BoUywooddance een ontdekking "Ik had er nog nooit van gehoord", zegt ze. "Maar het is heel leuk." "Laatste keer", roept de dansleraar en hij zet de muziek weer aan. Aan de achterkant van de Griffioen staat een zeer merkwaardig apparaat een over-de-kopfiets, of zoals de organisator het zelf noemt een Space Mountainbike (8). De fiets zit bevestigd aan een lange as die ronddraait. Als j e hard genoeg fietst, ga je vanzelf over de kop. Het ziet er doodeng uit. "Maar dat was het helemaal niet", vertelt Mareig van Hüten, biomedische wetenschappen, als ze weer op de grond staat. "In het begin moest je even hard fietsen om helemaal rond te komen, maar op een gegeven moment houdt de fiets niet meer op." De fiets is onderdeel van de meerkamp die vandaag op Uilenstede plaatsvindt. Al is het voor Van Hilten onduidelijk wat ze moest doen om te winnen. Zo vaak mogelijk over de kop-" "Volgens mij staat hij er gewoon voor de lol. Toen ik hem zag, moest ik het gewoon even uitproberen." Bij de opblaasbare klimmuur (9) is meer competitie. Twee teams van bewegingswetenschappers strijden tegen elkaar. Het gaat erom welk team binnen de tijd zo veel mogelijk mensen naar boven krijgt. Marjolein Booij heeft er geen enkele moeite mee. Ze dreigt een keer te vaUen, maar pakt soepel de draad weer op. Lenig als een kat klimt ze naar boven. "Ik ben geen klimmer, maar ik houd, zoals de meeste bewegingswetenschappers, wel van verschUlende sporten." Marlon Bastiaansen viel halverwege af omdat de grepen erg ver uit elkaar zaten. "Dat maakt het lastig om naar boven te komen als je niet zo groot bent." (WV) FOTO'S MC VU/PETER SMITH

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen