Uit de Pers.

Een Bidstond voor Indiê. Onder dit opschrift schreef de Zuider Kerkbode:

Reeds een en andermaal hadden wij de aandacht gevestigd, ook als teekenen der tijden, op de oordeelen Gods over landen en volken. Wij lezen van aardbevingen, hongersnóoden en pestilentien, ook in onze Oost.

Blijkbaar wordt de omvang en de uitgebreidheid der bezoeking in onze Oost verkleind en de ware toestand verzwegen. Het aantal slachtoffers van de cholera-en pest-epidemie moet veel grooter zijn dan de oÜTicieele berichten openbaar maken.

Dit blijkt o.a. uit wat sDe Getuigea schrijft:

In Semarang heerscht de cholera vreeselijk.

Vijf en zeventig procent van al de aangetasten stierven. De Engel des Doods waart rond.

Na hier, dan daar. Ook te Batavia nog. Op Kramat bezweken op één dag in eenzelfde gezin drie kinderen aan die ziekte. Welk een slag voor het ouderhart! Trooste de Heere. Zal Indië zich bekeeren tot den God van hemel en aard? Mochten ' we de eerste ritseling ervan bemerken! Of zal het voor Tyrus en Sidon dragelijker wezen in den dag der dagen dan voor Indiëns steden ?

Thans komt ook uit hoeveel er in de maanden, toen de cholera hier op het hevigst was, voor het publiek verborgen bleef.

In normale tijden worden er op alle begraafplaatsen van Batavia begraven 6cx} personen per maand. Dit getal steeg in September 1909 tot 1600 (zegge zestienhonderd) en in October tot 1800 (zegge acbttienhonderd), waarna het langzaam weer tot 800 daalde. In de maanden September en October zijn dus vermoedelijk 2200 (twee en twintig honderd) peisonen aan de cholera bezweken, terwijl nu maandelijks nog twee honderd menschen, die aan de ziekte sterven, worden uitgedragen. We wisten, dat veel verzwegen werd, maar zooveel, dat wisten we niet.

Ter Class, verg. van Utrecht is dan ook de vraag gesteld of het niet wenschelijk was in al de kerken der Classis een ure des gebeds te houden.

De Classis meende echter daarop niet te moeten ingaan, omdat men oordeelde, dat de toestand niet zoo ernstig was en de pest was afnemende — dat in den dienst der gebeden geregeld alle nooden worden gedacht en voorts dat zoo er aanleiding is voor een opzettelijke en algemeene ore des gebeds, zulk een ure niet classikaal maar generaal dient gehouden te worden en dat het initiatief tot zulk een algemeene gebedsure door de laatst gehouden Gen. Synode is opgedragen aan de Classis s-Gravenhage.

Nu echter. blijkt, dat ons volk onkundig is gehouden van den waren toestand en de bezoekingen zoo ernstig zijn, vraagt Ds. Femhout in de «Utrechtsche Kerkbodeo: of het niet meer dan tijd is, dat onze Kerken allerwege uit dezen nood, die immers ook ons aangaat, tot God te roepen.

Daarom eindigt Ds. Femhout zijn schrijven, en wij met hem, met de hoop nit te spreken, dat de Class. 's-Gravenbage het uitschrijven van een ure des gebeds in ernstige overweging zal nemen.

Dat de toestand in Indië zelf ook ernstig wordt beschouwd, blijkt wel uit het volgende bericht:

Op verzoek van den Gouverneur-Generaal van Ned. Indië heeft het protestantsch kerkbestuur de onder dat college ressorteerende kerkeraden aangeschreven, een bedestond te doen' houden met het oog op de heerschende epidemieën,

Ones Courantd schrijft naar aanleiding hiervan het volgende:

In onze Oost werd onlangs door den gouverneur-generaal aangedrongen op een bedestond.

Er is daar reden voor.

God bezocht dat heerlijke land.

Reeds enkele jaren raapt de cholera er honderden weg en wel verre van te minderen, schijnt zij jaarlijks nog in kracht toe te nemen. Daarbij kwam nu de pest. En al schijnt het, dat de Heere God de maatregelen zegenen wil, zoodat Java van de verschrikkingen van Mant sjoerije verschoond blijft, er was toch alle reden, om zich te verootmoedigen en af te zonderen tot gebed.

Daartoe richtte de gouv.-gener, een verzoek tot het protestantsche kerkbestuur, 't welk hieraan voldeed en de kerkeraden aanschreef zulk een bedestond te houden.

Moge er in Indië vele ware bidders zijn geweest!

Dat echter moet elk voor zichzelf weten.

Eere den hooggeplaatsten christen, den gouv.generaal Idenburg, die er op deze wijze de gansche Indische maatschappij, ook de heidenen, mohammedanen en naam christenen op wees dat de Heere alléén machtig is te behouden en te verderven.

En wanneer er nu gedacht wordt over een bedestond voor Ned.-Indië dan komt onwillekeurig de vraag bij ons op: zou het niet noodig zijn ook een gebedsure te houden voor den nood in ons eigen land, meer bepaald met het oog op de gevreesde ziekte onder onzen veestapel, het mond-en klauwzeer.

Ook dit is een zware beproeving voor ons land, die jaarlijks schijnt terug te keeren en thans ook in onze eigen provincie reeds op verschillende hoeven hare oüfers gaat eischen.

Volgens een deskundige was het sterftecijfer voor de provincie Utrecht te stellen op niet minder dan 1000 stuks koeien. Het vee in de weide sterft als muizen, zoo schrijft hij.

Daarom nemen ook wij acht op deze beproeving en worde het gevaar in ootmoedigheid ernstig af gebeden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen