GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Buitenland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Engeland. Ge doopt worden voor de d o o u en.

In een Engelsch Christelijk blad lazen wij het volgenne, waaruit blijkt welke ernstige verliezen de Kerken door den oorlog geleden hebben: Wat Paulus met de uitdrukking «voor de doeden, gedoopt worden (1 Cor. 15 : 19) bedoeld heeft, zal wel niemand kunnen uitmaken.

Vele gissingen zijn gemaakt, maar tot hiertoe is geen bevredigende verklaring van die plaats gegeven. Het is ten slotte een zaak van ondergeschikt belang. Maar in den tegenwoordigen tijd kunnen wij vau de oude uitdrukking van Paulus een zeer practisch gebruik maken . . .

Wij zijn allen geroepen öui voor de dooden gedoopt te worden. lu andere woorden, er rust op ons de ernstige plicht, het werk voort te Zetten en zoo mogelijk te volmaken, dat ondernomen werd door het altijd aangroeiend leger van jonge mannen, die door midüel van dezen wreeden oorlog van ons zijn weggenomen. Bijna elke kerk in het land heelt haar met zwart geteekende eererol. Wij kennen kerken die het grootste deel harer krachtige arbeiders: onderwijzers, zangers, organisten, secretarissen, enz.

Verloren hebben. Wie zal hen vervangen? Het werk dat zij deden, was noodig voor het Koninkrijk Gods. Als zij tot ons konden spreken, zouden zij ons toeroepen: «ga voort.» Zij kunnen niet onverschillig zijn voor het werk waarop zij hun hart gezet hadden, en waarvan zij zoo plotseling werden afgerukt. Het is nu de roeping van de mannen en vrouwen die achter gelaten werden en die door den heldenmoed van dé dooden zijn beschermd, om op te staan en tim voor de dooden gedoopt worden, opdat zij hun taak zouden opnemen en voortzetten. In normale tijden eischt de trouw, dat het goed dat door anderen ons toekwam, door ons aan anderen wordt overgedragen. In den abnormalen tijd dien wij doorleven, wordt deze eisch nog dringender. Zich van verre houden, is niet alleen slecht, het is . bijna misdadig. Wanneer een man aan het front valt, staat een ander klaar om hem te ver-vangen; de individueele sirijder gaat voorbij, de ooilog moe< . doorgaan. Uezen geest hebben wij in meer volle maat noodig in de Kerk. Enkele van de grooisfen en besten zijn heengegaan. Wij die overgebleven zijn, moeten voor de dooden gedoopt worden.»

Het Christelijk blad, waaraan wij het bovenstaand ontleenden, zegt nog: «Wanneer zullen onze staatslieden eens overtuigd worden van het feit, dat het vertrouwen der natie geschokt is door de jongste gebeurtenissen f Het is opmerkelijk, dat wanneer een hunner zich overgegeven heeft tot kennelijkegrootspraak, wij door rampen zijn geteisterd. Een staatsman pocht, dat men van plan is de Duitsche vloot uit te graven als ratten, en zijn zwetserij kostte ons drie kruisers! In Albert Hall spreekt de heer Lloyd George op dezelfde manier, en de heer Bouar Law haalt op ongepaste wijze de Schrift aan — al nemen wij aan dat hij het onwetend gedaan heeft — ten opzichte van de bombardementen van de vliegtuigen. Den volgenden dag hooren wij van een bijna ondenkbare ramp die een convooi van neutrale schepen overkomt, voor welks veiligheid Groot-Brittanje zich aansprakelijk stelde, en bijna onmiddellijk daarna kwam het ontstellende bericht van de Duitsche overwinning op hqt Italiaansche front! Is het te verwonderen dat Christelijke lieden zich de vraag stellen, of niet de ware verklaring van dit alles is, dat God ons Zijn hulp onthoudt vanwege ons pochend vertrouwen j)p eigen eigen kracht en omdat wij Hem niet in erkentenis gehouden hebben ? « Het artikel eindigt met de woorden: «Zullen wij nog voortgaan alle materieele hulpbronnen te mobiliseeren, en alle mogelijke menschelijke medewerking in te roepen, om de Bergen te vergeten vanwaar onze huipe komt? Zullen wij opnieuïv een winter doorleven, waarin wij alles zoeken, behalve God ? »

Dit woord mag ook wel buiten Engeland ter harte genomen worden! Rusland. Een concilie der orthodoxeKerk.

De geestelijke autoriteiten van de Griekschorthodoxe Russische Kerk hebben den 29stcn Augustus j.l. een concilie te Moskou bijeengeroepen. Als gasten waren alle Patriarchen der Ooste.'-sche Kerken en de geestelijke hoofden van zelfstandige Kerken van Cyprus, Griekenland, Roemenië, Servië, Montenegro en van Sinaï genoodigd. Het voorbereidende comité van het Concilie had een ontwerp voor een nieuwe Kerkorde opgesteld; volgens de volgende grondbeginselen: onafhankelijkheid van de kerk tegenover den staat, bevoegdheid van de kerk om hare inwendige aangelegenheden naar hare eigen weiten te regelen; staatstoezicht alleen over zaken waarbij ook de staat betrokken is, als nuwelijk, echtscheiding en handelingen van het burgerlijk leven; djt toezicht wordt door het ministerie van eeredienst uitgeoefend, met recht van beroep op den Rij ksseuaat; finantieele steun door den staat.

Het concilie werd op den vastgestelden dag geopend. Het telde 400 afgevaardigden, waaronder 60 bisschoppen en de Metropoliet Wiadiinir van K.iew. Meer dan 100.000 personen namen deel aan de processie, die zich van uit de verschillende kerken naar de Kathedraal bewoog. Volgens eene mededeeliog van üe Gazette de Lausa? ine van 27 September toonde eeu deel ' der vergadering sterke reactioraire neigingen.

Het episcopaat, onder leiding van den Metropoliet Wladimir en den aardsbisschop Antonius, vormt een vast blok, dat zich regen de strooming, die van die professoren der Theologische Acadedemiën en van de Heilige Synode uitgaa.i, keert; welk laatstg< 'noemd lichaam na de revolutie als een permanent uitvoerend lichaam opnieuw georganiseerd werd. De linkerzijde van het concilie Verlangt democratische vrijheid in de autonome Kerk, evenredige vertegenwi ordiging van het episcopaat, de geestelijkheid en van de leeken in de bestuurslichaniien der Kerk; zij streeft naar chrisiianiseering van het openbare leven, en naar eene herstelling van de hartelijke betrekkingen tusschen de geestelijkheid of de hiërarchie en het volk. De rechterzijde van het concilie wilde het door Peter den Groote afgeschafte Patriarchaat weder herstellen, terwijl de linkerzijde zich daartegen verzet. De voorloopige regeering. heeft aan de Heilige Synode het hiertoe door den C^aar uitgeoefende recht tot benoeming vaii metropolieten en aartsbisschoppen toegekend. Peter de Groote maakte in het begin der 18de eeuw een eind aan het Russische patriarchaat, door zich zelven als het hoofd der' Russische Kerk op te werpen. Het komt ons voor, dat het recht is, wanneer de Russische geestelijkheid de daad van machtsüverschrijding van Peter den Groote weder ongedaan maken wil. Welke beshiiten het concilie van Moskou nam, vernamen wij niet. Wellicht is deze vergadering meer gehouden om van gedachten te wisselen, dan om besluiten te nemen — maar dan kan men haar geen con­ cilie noemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 23 december 1917

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland.

Bekijk de hele uitgave van zondag 23 december 1917

De Heraut | 4 Pagina's