Geen duimbreed?! - pagina 171

G . J . S I Z O O E N DE S T R I J D OM H E T B E H O U D V A N H E T LAB

vrijgesproken, omdat niet afdoende bewezen was dat de gestolen Philips-apparatuur belangrijk voor de Duitse oorlogsvoering was geweest. Het Openbaar Ministerie ging in hoger beroep en op 15 maart 1950 werden Böttcher en Esau veroordeeld tot anderhalf jaar gevangenisstraf, omdat nu goed kon worden aangetoond dat de apparatuur wel degelijk voor de oorlogsvoering te gebruiken was geweest. Deze straffen werden echter nooit ten uitvoer gelegd, omdat beide geleerden zich inmiddels uit de voeten hadden gemaakt. Böttcher ging een grote wetenschappelijke carrière tegemoet in de nieuwe Duitse Bondsrepubliek. Hij werd directeur van de Degussa fabriek in Frankfurt am Main. In 1958 werd hij hoogleraar in Heidelberg en in 1 9 6 4 in Aken. Van 1 9 6 0 tot 1970 was hij wetenschappelijk directeur van het kernfysisch onderzoeksinstituut in Gulik, op een steenworp afstand van de Nederlandse grens. Van 1970 tot 1993 trad hij op als coördinator voor de samenwerking van de Bondsministeries voor onderzoek en technologie. Op de verzoeken om uitlevering door de Nederlandse regering om zijn straf uit te zitten werd door de WestDuitse regering niet of ontwijkend gereageerd. Van enige schadevergoeding aan de gedupeerde instellingen is nooit sprake geweest. In 1 9 6 6 werd ook in West-Duitsland geprotesteerd tegen het functioneren van een hoge in Nederland veroordeelde ss-officier als directeur van een kerninstituut en als hoogleraar aan de TH in Aken. Zonder enig resultaat. Böttcher werd net zo geëerd als zijn collega, de ss-er dr. Hans Schneider, die onder de valse naam van dr. Hans Schwerte als hoogleraar voor algemene literatuurwetenschap en als rector van de TH in Aken in dezelfde tijd zijn triomfen vierde. 29 In 1995 werd pas bekend, dat Schneider, die tijdens de oorlog tot in de zomer van 1942 in Nederland een belangrijke rol had vervuld bij de organisatie van de ss-propaganda, onder een valse naam in het naoorlogse WestDuitsland wetenschappelijk furore had gemaakt. Net als zijn collega Böttcher had hij in de jaren zeventig als universitair vertegenwoordiger van Duitse zijde nauw contact onderhouden met de universiteiten in Nederland en België. In augustus 1944 werd het Laboratorium aan De Lairessestraat van zijn laatste legaal werkende apparatuur, zijn draaibanken beroofd. De 'Kindermanner', zoals ze bij Sizoo en de zijnen bekend stonden, namen alles mee. Het grootste deel ervan is geheel verloren gegaan. Toch werd er daarna zelfs onder leiding van Sizoo nog hard

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen