Geen duimbreed?! - pagina 39

DE O P R I C H T I N G V A N DE VU

ment wordt door ons niet minderwaardig geacht ten opzichte van het Nieuwe.' 4 9 Met de verscherping van de jodenvervolgingen vooral na de 'Kristallnacht' van 9 november 1938, werden de commentaren uit gereformeerde kring steeds meer en scherper afwijzend. En dat gold ook voor de vu. H. H. Kuyper stelde in De Heraut dat nu wel duidelijk was, dat de nazi-regering de Duitse joden wilde uitmoorden 'tot den laatsten man toe'. 50 De enige redding voor hen was vluchten naar andere landen, want Kuyper was van mening dat geen enkel ander land tegen Hitier iets zou durven ondernemen. Nederland zou joodse vluchtelingen moeten opnemen, maar zou niet in staat zijn hen te helpen. Grosheide wees nu op de schuld van de Duitse kerken, die altijd het Oude Testament hadden ondergewaardeerd en veel te weinig hadden beklemtoond, dat alle mensen, joods of niet, voor God gelijk waren. Grosheide waarschuwde dat ook in Nederland iets dergelijks zou kunnen gebeuren. Colijn veranderde het toelatingsbeleid voor de joodse politieke vluchtelingen niet, omdat volgens hem het antisemitisme in Nederland zelf daardoor zou worden versterkt. 51 Vanuit de vu werd wel een bijdrage geleverd aan de nationale inzamelingsactie van 3 december 1938 die naar aanleiding van de 'Kristallnacht' werd georganiseerd. Prof. V. H. Rutgers trad al vanaf mei 1936 op als voorzitter van het Protestants Hulpcomité voor Uitgewekenen om Ras of Geloof, dat de inzamelingsactie op touw zette. Op verzoek van Rutgers hield Colijn, premier maar ook president-directeur van de vu, een radiospeech ten bate van de actie die vier ton zou opbrengen, voor die tijd een groot bedrag. 52 Ook H. H. Kuyper zette zich in De Heraut in voor de inzamelingsactie, geheel in lijn met zijn standpunt dat de joden zouden moeten worden geholpen om Duitsland te ontvluchten. 53 Grosheide doorkruiste echter Kuypers pleidooi door zich akkoord te verklaren met de strekking van een artikel van de Kamper hoogleraar dr. K. Dijk, die in De Bazuin, het blad van de Kamper Hogeschool, nogal smalend had geschreven dat de Nederlandse joden toch tot de rijksten van het land behoorden en dus best hun medejoden konden helpen. 54 Toen Grosheide op het verkeerde van zijn houding gewezen werd, kwam hij tot inkeer en distantieerde zich weer van het standpunt van zijn Kamper collega.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen