De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 2]) - pagina 166

S T U D E N T IN

SPROKIESLAND

Gelukkig redde een Hollands meisje die wat Engels kende hem. Ook in de collegezalen van de v u had Shabalala het aanvankelijk knap moeilijk met het Nederlands: 'I had difficulty in the first two months, but the Lord helped me. I soon understood the lecturers'. Het waren niet alleen het weer en de taal die Zuid-Afrikanen lieten schrikken. Het snel veranderende Nederland van na 1 9 6 0 verschafte een ware schok aan wie uit het traditionele Zuid-Afrika kwam. Het vroeg een jaar 'om van die kuituurskok van Amsterdam te herstel en min of meer tuis te raak in die Nederland van daardie tyd', aldus Etienne Britz. 126 Hoe eenzijdig en slecht geïnformeerd waren we in Zuid-Afrika, constateerde de neerlandica Dorothea van Zyl, die zelf in de jaren 1976-78 in Utrecht studeerde. 127 In Zuid-Afrika waarschuwde de algemene synode van de

NG

Kerk

(1966)

toen nog tegen

de contemporaine schrijvers, de Sestigers, omdat die onzedelijke beschrijvingen, onchristelijke beschouwingen en existentialistische filosofie als grote kunst aanprezen. De Nederlanders - dat waren 'die Hollandse liberaliste. Hulle smokkel alewig met Geert se kop. Waar gaan dit eindig?', liet Etienne van Heerden een typische Afrikaner zeggen toen een studerend familielid uit Amsterdam oude tijdschriften schonk aan een zwarte bediende, kennelijk gevolg van een Amsterdamse brainwashing.128 Nederland in de jaren '70 en '80 was het land van het politieke radicalisme, de studentenopstanden, het feminisme, de sexuele ongebondenheid. De permissive society, waar 'alles moest kunnen' en baas in eigen buik de hoogste waarheid was. Een drugsparadijs ook. Ongeremd liet Marlise Joubert haar Zuid-Afrikaanse studenten in Nederland deelnemen aan house parties vol drank, drugs en seks in alle vormen in het 'sprokiesland'. 129 Amsterdam was 'grootstad en wêreldstad', aldus Karei Schoeman die er 1968-1973 woonde. Een zeer leefbare stad maar tegelijkertijd ongelukkig-makend vreemd: 'Die trems, die gedurige verkeer, die kafees waar daar altyd mense was, tot laat in die nag, kaffeeterrassies buiten op die sypaadjies of onder die bome van die Leidseplein in die somer; die vaal grys winterstrate met somber geklede mense, sneeu wat modderig smelt en vertrap word'. 130 Schoeman was niet de enige die zich er bij tijden ongelukkig voelde. Sommige van de zwarte studenten die in Amsterdam kwamen stude-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen