De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 226

'N

FYN

MISTIEKE

EENHEIDSBAND

heid zijn'. 20 En 'tweede verschil tusschen onze positie in Indië en die der Boeren in Zuid-Afrika', aldus Kuyper, is dat Zuid-Afrika geen koloniaal bezit is. De Nederlanders in Oost-Indië treden op als voogden, om 'de inlandsche bevolking de schatten onzer cultuur en vooral die van het Christendom te brengen'. Als dat in de toekomst ertoe brengt dat een mondig geworden bevolking zelfregering krijgt, zou betekenen dat wij een kolonie verliezen, 'maar Holland bleef als eigen natie op eigen bodem bestaan'. Maar als in Zuid-Afrika de inheemse bevolking de overhand krijgt, verliest de Europese natie haar land en volksbestaan. 21 Kuyper bekende eerlijk, dat het bezoek aan Zuid-Afrika hem meer begrip had gegeven voor het standpunt van de Afrikaners, zelfs voor de segregatie in de kerk. Een aparte kerk voor 'de bekeerde Kaffers' was volgens hem 'niet onjuist en niet in strijd met de eenheid aller Christenen in Christus, hun Hoofd'. 22 Van Gelderen beperkte zijn lectuur over de rassenverhoudingen niet tot het boek van H. H. Kuyper. Op een van de laatste maanden van 1 9 2 6 schreef hij op het schutblad van het exemplaar dat J. du Plessis hem een jaar tevoren toegezonden had van diens boekje De Gereformeerde Kerk in wording en werking23 een verwijzing naar een recent artikel van Du Plessis over de rasverhoudingen in Zuid-Afrika in het International Review ofMissions; ook liet daarin de geleerde christen-Xhosa dr. J.J.T. Jabavu de andere kant zien. 24 Dat artikel van Du Plessis verkondigde overigens geen andere boodschap dan H. H. Kuyper: 'the Natives must be regarded and treated as minors, whose position in relation to the European is not one of coordination but of subordination'.2^ Wie hen wel gelijke rechten wil geven, kan zich niet beroepen op de bijbel: in het Nieuwe Testament worden de dienaren immers opgeroepen hun meesters trouw te dienen. De voogdij van de blanken betekende natuurlijk wel, dat 'the Native has a claim to protection, impartial justice and righteous treatment at our hands'. 26 Er zijn geen aanwijzingingen, dat Van Gelderen dergelijke opvattingen fundamenteel afwees, ook niet door zijn Zuid-Afrikaanse ervaringen. Direct na aankomst in Kaapstad in april 1927 bezocht hij het Zuid-Afrikaans Cultuur-Historisch Museum. Aan zijn vrouw schreef hij 'zeer getroffen' te zijn door de befaamde en omstreden 'groep levensgroote afbeeldingen van Bosjes-mannen en -vrouwen in klei. (...) Deze menschen stonden het laatste van alle inboorlingen. Des te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen