Kleine luyden in ontwikkeling - pagina 159

van een aparte naar een zwarte universiteit

denten dringen er bij hem op aan om het eredoctoraat niet te accepteren, maar dat verzoek legt hij naast zich neer. Kortom, het blijft kommer en kwel tussen de reformatorische mannenbroeders.

naar een zwarte universiteit 158

Parallel aan de langdurige discussies over de verhouding tot Potchefstroom vindt de voorbereiding plaats van een nieuwe vu-relatie, die met een zwarte universiteit. Het betreft de ubls, de regionale universiteit van de drie Boleswa-landen (Botswana, Lesotho, Swaziland), die tot eind van de jaren zestig protectoraten van Engeland waren. De bakermat van deze universiteit is het Pius XII College in Lesotho; een onderwijsinstelling die in 1964 een universitaire status krijgt en vestigingen opent in Botswana en Swaziland. De drie campussen liggen op een afstand van zo’n 800 km van elkaar, en hebben anno 1973 in totaal circa 900 studenten. De Boleswa-landen zijn als enclaves geheel omgeven door de Republiek Zuid-Afrika. Ondanks hun onafhankelijkheid ervaren de drie landen een voortdurende dreiging van politieke en economische sancties van Zuid-Afrika. De Boleswa-landen, met een bevolking van ruim twee miljoen in totaal, verschillen onderling sterk in sociaal-economische structuur en ecologische omstandigheden. Swaziland heeft een zeer traditioneel staatsbestel (de laatste absolute monarchie van Afrika), is kleiner dan Nederland, en heeft veel landbouw. Lesotho is een bergachtig koninkrijk, ongeveer even groot als Nederland, met veel veeteelt, een hoge erosie vanwege overbeweiding, en een groot aantal migrantwerkers in de mijnen van Zuid-Afrika. Botswana tenslotte, is een land zo groot als Frankrijk, en heeft circa één miljoen inwoners die merendeels van de veeteelt leven. Het land bezit veel delfstoffen en voert een verstandig economisch beleid dat hoge groeicijfers over een groot aantal jaren heeft opgeleverd. Botswana kent sinds de onafhankelijkheid een zekere mate van politiek pluralisme en liberale democratie, en is een opvallend ontwikkelingssucces in Afrika.14 In maart 1974 vraagt het college van bestuur aan de Nuffic om te onderzoeken of er mogelijkheden zijn voor Nederlandse universitaire hulp aan de ubls. Een direct gevolg is dat in augustus van dat jaar drs. Henk Mastenbroek (Nuffic) en drs. Ruud Kapteyn (vu) een oriën-

Kleine luyden in ontwikkeling; Perfect Service; pag 158

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen