De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 329

VERKENNINGEN

te doen neerleggen. Tijdens een volgend werkbezoek aan Den Haag schreef Visser op i september 1947 aan Pont: 'Prof. v. Schelven heeft nu bedankt'. 127 Inderdaad verliet Van Schelven het bestuur van het Studiefonds; 'wegens gezondheidsredenen' meldde het jaarverslag. 128 Hij bleef overigens lid van het Hoofdbestuur van de N Z A V tot mei 1950. 129 Terwijl de kwestie-Van Schelven uiteindelijk opgelost was, verbleef het Hoofdbestuurslid Van Winter (hij werd in plaats van Van Schelven voorzitter van het Studiefonds) in Zuid-Afrika, als officieel vertegenwoordiger van de N Z A V en als gast van het Genootskap Nederland-Suid-Afrika. Zijn reis moest de door de affaire-van Schelven ietwat stroeve relatie met het Genootskap in betere banen brengen, het aanzien van de Vereniging in de Unie vergroten en de mogelijkheden voor de N Z A V in het naoorlogse Zuid-Afrika verkennen. Persoonlijk inzicht verwerven in de gebeurtenissen in de oorlog, en de daardoor gedomineerde sfeer en mentaliteit, behoorden eveneens tot zijn opdracht. Geen eenvoudige opdracht, ook omdat in Afrikaner nationalistische kring de N Z A V geen goede naam had, mede door het kritisch schrijven in het maandblad Zuid-Afrika over de sympathie voor het nationaal-socialisme in Zuid-Afrika (H. Bloem, administrateur van de N Z A V , rapporteerde over twee Afrikaners die 'wrevelig op kantoor kwamen om prof. van Winter te "sambok" ['de karwats laten voelen', pak slaag geven] over de eerste nrs. van "Zuid-Afrika". Ik heb die wrevel niet weg kunnen nemen'). 130 In een reeks van vertrouwelijke rapportages hield Van Winter het Hoofdbestuur in Amsterdam op de hoogte van zijn bezigheden gedurende zijn drie maanden lange verblijf in Zuid-Afrika (18 augustus - 11 november 1947). In zijn eerste rapportage klonk enige irritatie met het Genootskap Nederland-Suid-Afrika: 'Wat een uilen, niet, die lieden van dat genootschap met hun zware beschouwingen over politiek en onze houding [tegenover Van Schelven]!' - want dat liet hem in Kaapstad logeren bij een 'fel nationalist met sterke Duitse sympathieën'. 131 Al spoedig ontdekte Van Winter 'de vele richtingen' onder de Afrikaners, zeker in een 'aardig dorp' als Stellenbosch: 'ik doe mijn best en eet en drink en laat me rondrijden en praat honderd uit. Het trof slecht, dat [de Duitsgezinde historicus] prof. Wiid me moest in- en uitluiden op een lezing, die de zwakheden van de Duitse wetenschap aantoonde. 132 Wiid bleef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen