Bijzondere chemie?! - pagina 166

ANALYTISCHE

ANALYTISCHE

CHEMIE

CHEMIE

In 1932 trad dr. E. van Dalen in dienst van de Faculteit Wis- en Natuurkunde als conservator van de Afdeling Scheikunde. Met Van Dalen deed de analytische chemie als aparte discipline haar intrede, maar in eerste instantie was er nauwelijks tijd voor het doen van onderzoek. Er moesten colleges en practica analytische chemie worden 168

gegeven en vooral de laatste namen veel tijd in beslag. In 1938 werd Van Dalen benoemd tot lector. Ter gelegenheid daarvan gaf hij op 15 februari 1938 een openbare les met als titel De ontwikkelingsgang der chemische analyse. De chemische analyse werd aanvankelijk vooral toegepast op complexen in oplossing. Dit leek een voor de hand liggende keuze, want de meeste anorganische verbindingen komen in opgeloste toestand nu eenmaal hoofdzakelijk in complexe vorm voor. De centrale vraag hierbij was of er één of meerdere complexe vormen aanwezig zijn en voor welk percentage. Bovendien speelde complexvorming met behulp van organische liganden vaak een rol bij extractie uit waterige oplossingen en bij het gescheiden bepalen van de componenten in een mengsel. Voor het oplossen van 'de samenstelling van chemische verbindingen' (ook de titel van de inaugurele oratie die Van Dalen op 5 oktober 1951 uitsprak bij de aanvaarding van zijn ambt als hoogleraar) werden verschillende technieken toegepast. Hierdoor bleek het bij de analytische chemie mogelijk om een groot terrein te bestrijken door met verschillende technieken een beperkt en overzichtelijk aantal complexen te bestuderen, namelijk met spectrofotometrische, chromatografische, potentiometrische, polarografische en radiochemische methoden. Bij elk van deze technieken kwamen zoveel specifieke moeilijkheden te voorschijn, dat een diepgaander onderzoek moest worden verricht. Een voorbeeld hiervan was het onderzoek naar de aard van de ionenwisseling in harsen, uitgevoerd door dr. H. Loman. Loman werd in 1 9 6 8 lector radiochemie bij de Subfaculteit Natuurkunde en Sterrenkunde. In de jaren vijftig werd het tijdperk van gecoördineerd onderzoek naar de complexvorming afgesloten, omdat de samenstelling van de meeste complexen en de evenwichtsconstanten daarvan inmiddels bekend waren. Het onderzoek ging zich meer richten op het ophelderen van de mechanismen van reacties. Er werd hierbij gezocht naar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen