De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 195

DU

PLESSIS-SAAK

1 9 2 4 naar Rustenburg, waar driekwart eeuw geleden onder een schaduwrijke seringenboom de Dopperkerk gesticht was. Het dagbladverslag van zijn toespraak tot de gereformeerde synode daar kon moeilijk anders gelezen worden dan als een steunverklaring aan de Gereformeerde Kerk in haar afscheiding van de verworden Nederduitse Gereformeerde Kerk. Het kostte H . H . Kuyper heel wat moeite om de indruk weg te nemen die de verkeerde weergave van zijn toespraak weer recht te zetten. 297 Hij had ook een persoonlijk gesprek met Du Plessis. 298 Ik ben uitgezonden naar beide zusterkerken (de n g k zowel als de

gksa),

aldus Kuypers verklaring, en mijn reis bedoelt juist

de relatie tussen de Gereformeerde Kerken in Nederland en de n g Kerk te verbeteren. Hij ging zelfs zo ver, dat hij begrip uitte voor de verbittering in n g K-kring omdat de gereformeerden verscheidene gemeenten hadden gesticht, zelfs in Kaapstad, met de prikkelende woorden dat 'nu eerst de Gereformeerde Kerk, die van Riebeeck naar ZuidAfrika gebracht had, weer tot openbaring was gekomen'. 299 Dat alles kon de lucht echter niet geheel laten opklaren. H . H . Kuyper troostte zich met de wetenschap, dat de weergave van de kerkgeschiedenis door Du Plessis in zijn Kerkbode-serie en zijn 'vinnige' uitlatingen daarin gelukkig door 'de meeste vooraanstaande personen in de n g k ... ten zeerste' betreurd werden. 300 Du Plessis bleef intussen zich kanten tegen de neocalvinistische invloeden. Bavincks Gereformeerde Dogmatiek met zijn 'al te Calvinistiese strekking' kreeg in 1925 van Du Plessis slechts een derde plaats, na die van Alexandre Vinet en James Denney. 301 Met S. P. Engelbrecht, J. H. Greyvenstein en B. Gemser - alledrie voormannen van de Nederduitse Hervormde Kerk - verdedigde hij de gewetensclausule, waartegen ieder in Zuid-Afrika die maar enigszins gereformeerd dacht in die dagen juist te hoop riep; verzet ertegen noemde Du Plessis echter een miskenning van de vrijheid van de wetenschap! 302 Vanaf 1927 bogen diverse kerkelijke vergaderingen zich over uitlatingen van Du Plessis. Tegen felle aanvallen van Snyman, van Rooyen en anderen reageerde hij uitdagend dat hij geen scheiding tussen geloof en rede erkende, dat alleen de ratio de waarheid kan verstaan en dat het Amerikaanse fundamentalistisch verzet tegen de evolutie uit onkunde is ontstaan. In februari/maart 1 9 2 8 vroeg het curatorium van de Theologische Kweekschool aan Du Plessis, zich te verantwoorden. De zaak kreeg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen