'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 60

eredoctoraten

derland krachtig had bevorderd’. Dat klonk mooi, al te mooi. Aan het krachtige leiderschap van de fractieleider was vooral in de jaren vijftig flink getwijfeld, in het bijzonder door C. Gerretson, hoogleraar koloniale geschiedenis in Utrecht. Gerretson vond Tilanus te slap, vooral waar het aankwam op de confrontatie met de Republiek Indonesië. Kon Gerretson het toch al niet zetten dat de Nederlands-Indische kolonie verloren was gegaan, de nuchtere Tilanus was hem niet krachtig genoeg tegenover de weerspannige Indonesische leider Soekarno. Dat Tilanus de chu in de jaren vijftig (schoorvoetend, maar toch) het kabinet van de ‘rode’ Drees binnenloodste, vergaf Gerretson hem evenmin. Hoe hij over het eredoctoraat aan zijn politiek leider dacht, is niet overgeleverd: precies een week na de plechtigheid stierf Gerretson. Tilanus zal de stormen, die tijdens zijn politiek leiderschap regelmatig opstaken, niet vergeten zijn. Hij reageerde in zijn dankwoord bescheiden op de loftuitingen van zijn promotor. Hij was zich ‘diep bewust van de fouten en tekortkomingen die mijn dagelijkse arbeid aankleven’. De overtuigde christen Tilanus toonde zich ‘ootmoedig dankbaar jegens Hem, Die de mens krachten geeft voor zijn levensarbeid’.

a. a. l. rutgers (1959) Op de drempel van de jaren zestig eerde de vu nog eenmaal een vertegenwoordiger van een van de oude geslachten die de universiteit groot gemaakt hadden. Abraham Arnold Lodewijk (roepnaam: Bram) Rutgers (1884-1966) was een zoon van F. L. Rutgers, die naast Abraham Kuyper aan de wieg had gestaan van de universiteit in 1880 en samen met hem zes jaar later de gereformeerde uittocht uit de Nederlandse Hervormde Kerk organiseerde. Het lag dan ook voor de hand dat Bram Rutgers aan de vu zou studeren. Het werd wis-en natuurkunde. Na zijn afstuderen werkte Rutgers enige tijd als leraar ‘natuurlijke historie’ op het Marnixcollege in Rotterdam. Maar het avontuur trok: Rutgers ging in 1910 naar Nederlands-Indië. Hij begon daar als botanisch assistent om spoedig op te klimmen tot directeur Landbouw, Nijverheid en Handel in Buitenzorg. Die functie gaf al aan dat Rutgers meer was dan uitsluitend bioloog.

59

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen