'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 81

eredoctoraten

80

trekkingen onderhielden. Mulia bemoeide zich nadrukkelijk met de toon van de uitnodiging en dat moest ook wel, want het dictatoriale Indonesië kende een strenge visumplicht. Op 20 oktober 1966 was het zover. Mulia ontving uit handen van Verkuyl zijn eredoctoraat voor het ‘instrueren en stimuleren van de christelijke gemeenschap in Indonesië’. In zijn laudatio ging Verkuyl de loopbaan van Mulia na. Hij was één van de eerste Indonesiërs die, in 1933, promoveerde: op een als ‘opzienbarend’ omschreven proefschrift dat de prikkelende titel Het primitieve denken in de moderne wetenschap droeg. Mulia, die zelf stamde uit een cultuur waarin magisch denken de overhand had, kritiseerde de wijze waarop moderne antropologen het zogenaamde primitieve denken beschreven. Mulia had een ambtelijke loopbaan, maar bleef daarnaast kerkelijk actief. Hij gaf in 1950 de stoot tot de oprichting van de Indonesische Raad van Kerken, volgens promotor Verkuyl ‘een unicum’ in Azië. Bovendien was hij voorzitter van het Indonesisch Bijbelgenootschap en stelde hij samen met anderen een driedelige encyclopedie over Indonesië samen. In het curriculum dat Verkuyl de senaat voorlegde schreef hij: ‘Mulia is een van die christen-leken, die in de ontwikkeling van de kerken en in de relaties tussen kerk en maatschappij een sleutelpositie hebben ingenomen. Elk land heeft zulke leken. Dat Indonesië in hem gedurende zovele jaren zo’n figuur heeft gehad en nog heeft, is een grote zegen, zowel voor de kerk als voor de maatschappij geweest.’

marinus ruppert (1970) Zelden is een kandidaat eredoctor met zoveel lof aan de senaat voorgedragen als Marinus Ruppert (1911-1992). In een brief van 11 maart 1970 aan zijn collega’s in de juridische faculteit stak I. A. Diepenhorst de aanstaande laureaat de lucht in. Diepenhorst noemde Rupperts staat van dienst ‘uitzonderlijk’. Schier onuitputtelijk was om te beginnen zijn lijst van werkzaamheden: sinds 1932 in dienst van de Nederlandse Christelijke Landarbeidersbond, die hij als voorzitter door de moeilijke bezettingsjaren loodste; in 1947 voorzitter van het cnv, een functie die hij combineerde met commissariaten en met het Eerste Kamerlidmaatschap van de Antirevolutionaire Partij. In 1959 werd hij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen