Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 179

‘dit is van de gekke’

178

maard was geworden door zijn fundamentele, bijbels-geïnspireerde maatschappijkritiek. ‘Hadden we daar toch maar meer op getamboerd,’ kaartte Van der Zouwen na. Sociologiedocent Jan Verhoogt ondernam in vu -Magazine alsnog een poging, benadrukkend dat Abraham Kuyper met zijn architectonische maatschappijkritiek de kiel had gelegd voor een levensbeschouwelijk getoonzette sociologiebeoefening die de tand des tijds had weten te doorstaan. Zelfs de ‘kritiese’ studenten van het achterliggende decennium hadden voor deze normatieve aanpak sympathie gekoesterd, accentueerde Verhoogt, ‘omdat deze op z’n minst een besef had van maatschappijkritiek.’ In het midden van deze ‘rode’ studentengeneratie was zelfs – het kon verkeren – een handtekeningenactie tot behoud van sociologie als studierichting gaande. ‘Wat ons betreft,’ aldus de oproep van het organiserende alumnicomité, ‘mag de vu geen uitverkoop houden van een breed georiënteerde, maatschappijkritische studierichting als de sociologie.’6 Er waren echter ook andere geluiden te horen, in Ad Valvas, vu -Magazine en Mundusbulletin. ‘Jongere’ medewerkers van de subfaculteit gaven – anoniem – te kennen dat de sociologen de hand in eigen boezem moesten steken, de oudere garde voorop. Die wees, ter verklaring van de teruggelopen toestroom van studenten, maar al te graag naar de landelijke neergang van de studierichting en sloot de ogen voor het weinig inspirerende onderwijscurriculum. De onduidelijke status van het onderzoeksprogramma was evenmin een visitekaartje voor de subfaculteit. ‘Ik vind het heel begrijpelijk dat men met een voorstel is gekomen om sociologie op te doeken,’ bekende een staflid. Een andere nomen nescio zocht de oorzaak van het onheil (‘Ik heb het zien aankomen’) in de splitsing van de subfaculteit, begin jaren zeventig, toen sociologie, politicologie en culturele antropologie/niet-westerse sociologie ‘subsubfaculteiten’ waren geworden. Daarna waren allerlei specialisaties en differentiaties verzelfstandigd, vooral bij sociologie dat de grootste toestroom van studenten kende. ‘Pure waanzin natuurlijk,’ aldus de anonymus, ‘dat kon zo niet doorgaan.’ Daarom was de tvc-operatie een welkome wake-up call, voor álle geledingen van de subfaculteit.7 In deze zin was de herschikkingsoperatie, hoe zuur het dreigende verlies van sociologie als studierichting ook was, een steun in de rug van de commissie-Taakaanpassing die al sinds eind 1981 bezig was met een grondige doorlichting van de subfaculteit. Vrijblijvendheid

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen