GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 138

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 138

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

[4] Samen sterk? 1976-1982

Eerst was er verbazing, toen de teleurstelling, vervolgens de frustratie. Wat een massale demonstratie had moeten worden – in de orde van grootte van de betoging in de Utrechtse Jaarbeurs, vijf jaar eerder, waar een vijftigduizend koppen tellende menigte tegen de collegegeldverhoging van tweehonderd naar duizend gulden had geprotesteerd – werd op 20 november 1976 in Amsterdam een verloren oploop van een paar duizend studenten die wat vertwijfeld hun afkeer kenbaar maakten van het onderwijsbeleid van het kabinet-Den Uyl. Voornaamste grief was de zogenaamde ‘kleinse wub’, de door PvdA-staatssecretaris Ger Klein beoogde wijziging van de sinds 1972 van kracht zijnde wet universitaire bestuurshervorming die studenten een grote stem in het kapittel had gegeven. Op het universitaire besluitvormingsproces trok de wub echter een zware wissel. Conflicten en patstellingen waren legio, niet in het minst wanneer benoemingen aan de orde waren. Ten einde de bestuurbaarheid van de universiteiten te verbeteren wilde Klein de positie van het college van bestuur versterken, ten koste van de universiteitsraad die onder meer zeggenschap verloor over het personeelsbeleid en studentenvoorzieningen. Kleins voorstellen raakten ook het bestuurlijke grondvlak van de universiteiten: in vakgroepsbesturen werd de meerderheid van de zetels aan de vaste staf toegekend, terwijl in benoemingscommissies louter ‘deskundigen’ mochten worden benoemd.1 De wijzigingsvoorstellen waren mede ingegeven door de ingrijpende verandering van de curricula die de universiteiten te wachten stond, de zogenaamde ‘herprogrammering’ die bestuurlijke daadkracht vereiste. Deze operatie hing al geruime tijd als een donkere wolk boven het universitaire landschap. Ter beteugeling van de kosten van het wetenschappelijk onderwijs had regeringscommissaris Kees Posthumus, rector magnificus van de Technische Hogeschool Eindhoven, reeds in 1968 voor de invoering van een korter en gefaseerd curriculum gepleit. De eerste fase betrof de doctoraalstudie waarvan

137

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Historische Reeks | 401 Pagina's

Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 138

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Historische Reeks | 401 Pagina's