Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 305

tvc, skg en vf

tvc, skg en vf

304

Vanaf najaar 1982, onder het ministeriële bewind van Deetman, alumnus van de subfaculteit, werd de vraag ronduit existentieel: hoe houden we de sociale wetenschappen aan de vu overeind? ‘Taakverdeling en concentratie’, een bezuinigingsoperatie die 250 miljoen moest opleveren, betekende het einde van de studierichting sociologie, overigens al geruime tijd een huis van verval. Sociologie kampte ook met een imagoprobleem dat nauw samenhing met het in de tweede helft van de jaren zeventig verlopende progressieve getij. Conservatief ressentiment baarde een discours waarin sociologen werden vereenzelvigd met morsige welzijns‑ en opbouwwerkers die meer met zichzelf dan met hulpbehoevende burgers bezig waren, alles op kosten van de overheid, wier sturend en hervormend vermogen evenzeer aan de kaak werd gesteld. Toen Deetman in 1986 een tweede bezuinigingsronde bekendmaakte, ‘Selectieve krimp en groei’, sloeg menigeen de schrik opnieuw om het hart. De skg-gifbeker ging evenwel aan de subfaculteit voorbij, maar dit nam niet weg dat politicologie er weinig florissant voor stond. De vakgroep kampte grosso modo met dezelfde problemen als sociologie aan het begin van het decennium: een gebrek aan organisatorische en personele cohesie, een weinig coherent onderzoeksprofiel en een stagnerende studenteninstroom. Een grondige reorganisatie, in 1990 ten uitvoer gebracht, voorkwam dat ook politicologie implodeerde, al ging dit wel met het nodige ‘gedonder’ gepaard. De voorwaardelijk gefinancierde onderzoeksprogramma’s, die in het bezuinigingsgeweld zoveel mogelijk werden ontzien, hadden inmiddels duidelijke contouren gekregen. ‘Functiedragers in het welzijnswerk’, het programma van de vakgroep sociologie, had zijn wortels in de door Henk van den Berg getoonzette ‘sociologie van de hulpverlening’, onder welke noemer in de jaren zeventig praktijkgericht onderzoek naar opbouwwerk was verricht. Gaandeweg de jaren tachtig echter was het onderzoeksvizier op ouderenzorg gericht. Deze ontwikkeling, een reactie op de ‘vergrijzing’ van de samenleving, was nauw gerelateerd aan de vrije studierichting sociale gerontologie die met ingang van het academisch jaar 1985-1986 werd aangeboden. Het sociaal-gerontologische onderzoek maakte snel naam en werd een visitekaartje van de faculteit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen