Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 218

noblesse oblige?

drukt, zijnde ‘dat van een middelgrote universiteit die – juist door haar kleinschaligheid – in staat is zich te concentreren op een hoogwaardig onderwijsaanbod.’ Niet kwantiteit maar kwaliteit moest de leidraad zijn, met name met het oog op de verwachting dat het aantal studenten in de negentiger jaren slechts marginaal zou groeien. Ook verdere beperking van inschrijfduur en studiefinanciering lag in het verschiet, wat volgens het college van bestuur tot het maken van een efficiëntie­ slag noopte. De vu moest zich gaan onderscheiden met studeerbare, in principe binnen vier jaar af te ronden programma’s, zonder dat de kwaliteit eronder leed en het onderwijs een schools en plichtmatig karakter kreeg. De Bildung van de student hoefde er volgens het college niet onder te lijden. Hoe gestructureerder het curriculum, des te meer tijd overbleef voor maatschappelijke activiteiten. De jaren negentig boden kortom een tweeledige uitdaging: ‘de diepgang van de studie en de bredere ontplooiing te garanderen, en tegelijk een efficiënt studieverloop mogelijk te maken.’12 Mooie woorden, die de vrije studierichting com op korte termijn geen enkel soelaas boden. Verruiming van de financiële middelen door het college van bestuur, op grond van toename van het aantal studenten, kende een traject van drie jaar. Alleen herverdeling van de facultaire gelden kon com op korte termijn helpen, hetgeen onderwijscoördinator Snijders, in zijn hoedanigheid van secretaris van de studierichtingscommissie vrije studierichtingen, al geruime tijd bepleitte. Eind 1989, toen com nog in statu nascendi was, had Snijders het faculteitsbestuur al gewaarschuwd dat de groei van de vrije studierichtingen financiële consequenties diende te hebben. Van de nieuwe studenten schreef een derde zich voor een vrije studierichting in, maar ondertussen ging het grootste deel van het personeelsbudget naar ca-snws en politicologie en bestuurskunde. Bleven de vrije studierichtingen, vroeg Snijders zich af, leuke bijverdiensten die zo min mogelijk mochten kosten?13 Ook Tennekes, founding father van twee vrije studierichtingen (esm en com), meende dat aan de – vond hij – systematische bevoorrechting van de beide ‘reguliere’ opleidingen een einde diende te komen. Als decaan in onzekere financiële tijden moest Tennekes evenwel de hand op de knip houden en bovendien de belangen van ca-snws en politicologie en bestuurskunde in het oog houden. Over het succes van com had Tennekes evenzeer tegenstrijdige gevoelens. Dat bedrijfs-

217

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen